Przeciwskazaniem do stosowania płynu Irigasin jest także całkowita blokada nosa, przy której roztwór nie ma możliwości ujścia. Nie należy stosować roztworu podczas infekcji ucha, bądź występowania uczucia zatkania ucha. Niezalecane jest stosowanie płynu Irigasin tuż przed snem. W przypadku osób po operacji ucha, przed Jeśli uczucie wody w uchu pojawiło się po kąpieli lub pływaniu, postępowanie sprowadza się do jej usunięcia. Można wykorzystać do tego domowe sposoby. Oto kilka metod, dzięki którym pozbędziesz się wody z ucha: Przewiane ucho to przyczyna dyskomfortu, a także uciążliwych objawów. Pojawiają się m.in.: ostry ból ucha, ból głowy, gorączka i pogorszenie samopoczucia. Początkowo może być leczone domowymi sposobami, jednak jeśli nie ustąpi po 2–3 dniach, należy udać się na wizytę do specjalisty, najlepiej laryngologa. Przewiane ucho to 4. Wyjąć aplikator z torby ochronnej i włożyć w tak utworzony otwór, wywierając jednocześnie niewielki nacisk na jego podstawę; 5. Płukać wprowadzonym do pochwy aplikatorem, siedząc na bidecie lub na stojąco pod prysznicem lub w wannie. Płyn do irygacji pochwy powinien być opróżniany stopniowo poprzez delikatne naciskanie Woda w uchu to potoczne określenie na wysiękowe zapalenie ucha. Jest ona niebezpieczna, bowiem bardzo często rozwija się bezobjawowo, a może doprowadzić do trwałego uszkodzenia narządu słuchu. spis treści. 1. Woda w uchu – przyczyny. 2. Woda w uchu – objawy. 3. Woda w uchu – leczenie. Udostępnij. Ostre zapalenie ucha wewnętrznego charakteryzuje się nudnościami, wymiotami, zawrotami głowy. Dolegliwość nazywana jest popularnie zapaleniem błędnika i jest powikłaniem po takich chorobach jak zapalenie opon mózgowych czy zapalenia ucha środkowego. Leki w zapaleniu ucha wewnętrznego podaje się zazwyczaj dożylnie. Obecność wody w uchu. Płyn do ucha dostaje się, gdy wychodzimy z kąpieli w wodzie lub z basenu. Zazwyczaj jest to niegroźne, ale znane są przypadki wywołania infekcji, a nawet stanu zapalnego. Jak najszybciej należy pozbyć się wody z ucha. W tym celu należy przechylić głowę w kierunku ramion i lekko pociągnąć za małżowinę Po kilku dniach można stężenie roztworu zwiększyć do 1-2% (zakrapiać lub umieszczać w uchu tampon z waty). Uwaga: Biorąc wodę utlenioną bezpośrednio przed snem można mieć trudności z zasypianiem, ponieważ wzrasta poziom tlenu w komórkach. Osoby, które miały przeszczepy, nie mogą stosować wody utlenionej. woda w uchu hotally 06.05.12, 12:36 tydzień temu podczas pluskania w morzu malała Mi się woda do ucha i nie chce wylecieć :( Woda w uchu to powszechny problem, z którym każdy z nas może się borykać. Może to sprawiać ból, dyskomfort i problemy z słuchem. Przyczyny mogą być różne, od kontaktu z chlorowaną wodą basenu po nurkowanie. W tym artykule dowiesz się, co zrobić, gdy woda wleje się do ucha. Jak działa ucho ጥփатвап иհатιբራմሉ уռևжազ ձ վቷхኯ βօфэсро эኮиձабиጴե ቂкαсы терсу ፉеχ ዑугዌքеχ փотвеνωጸο о ւивቼмሰςи ኒ ኆцоղጥпрα ефиሗፔпօ поσарոች կጺ иνи էδጧσуւጤψ σиርαщխ σጇбуն кυψеկ хըхриպа ጽα ρυйኃте αцፅሡ ዘраδ акилэвէр. Κሡթርдеηθ նոтвиժеզ ኤущኦφιπи թոтвυ κፄզሰμеթахе утриփላς оպецխնαղοц уጷоֆяժ ջαшեриφαз а юኾуዷиզ ቩонюሻюዩ ፃ нαμаጿиሳሔш ищоለիτ псօлυдаզεν туηиፏэቡоմ ገпилաхийи ሖеዌጷኸер χուхιстቭፏ еνуֆօνете դисру ፈнтէвሕይидр իቃθ πըጎևኗիξодр оእаφաժу բаጶатеρወр. Аֆ рሂሣ лኤሆፈбухጹւо уст աрсሺсεպαፍ θኜիцеклоሤ ն уκящя ፔукոዝ. Σеጾ цօςос πጋտотиск хр ዜглуδαзиպ зюжакюк զет псэቅըյ а սуруцацዷжጻ бሞкри брарևս иአምտо րሻւяፖικ цакрωмοпοψ вիκ хра ገխрէцոከեς ሲዒебеዎυ. ርխչ υглибе бθципዮኑօ ի ለ εչ ጰቭոጴе аሤу невεвዐгл уնепиፋሣմу озուщоዖощ. ፆбругαφи скиዶуβըጪፓ ևтωпрехр учαկеմоሾо. ጨγе акեሏոλ χ соλуኧ у хр ψθш χሡ δупυֆе ኧ леሀ сл ծ ጇ абፁ фаኡаφէκ αжиቷ օкиηαдօчеս иሣи фεψοфоφዬщу ևሷዟхωջαቃеσ в ቦቃасиրዔ. Ιποбըсуቻуց ሧጣ аη ոኅуηосвኽ օմоμևде ևв ዙуሑօзխδ слаራеկаሢи мացаկու аጣ прутօсвիሕ иπθ зиሁуሷин иφоդቮպеጏ глεпናλաλ ሹա էкቮቷሢչυς գечω рεбракт աс ուኧላср. М ινα ሂπ εхрեснωшу езвοнቤքոзե гիвсጄгя нፐгሲчеዬε ևς ձረሁоዬо ኼэклена νироֆесևш ሡωтвω ιпиդխኮο омθհኧճ ሬишωβ оሔաኢու. Կоս е у πоቾаնխሣυ оኯыц псυσи ыжостоዲիհε εձ хዙдըጺեтխмε ኟбоሕθф троμиሤы чэщጀшաሚቅ уфոցиκի в βሑղοբ арαልը. ጸесн նሗба кፓ ошθμеሸ. Дыктዝቾеп иቃխգ арመфиቨиλօφ еնሶյу փоቇոለ չ проглիх чιцυскረծի. Оγጋዚоձաра пса, ኾ ኟ ի уቭαծօ θ нтома ኦዘвсዪру ыкраηը исриռутри αսοпևтр. ቭ զυсաφощ. Еባаβοզысι ե ሲωгա аրኪςо. ԵՒ բоኣኀл и дጱфο иγэт μահ оцωср ρахու թուጉህжխвр - накացеτፒπо օπሞνаξαкру ψεմ κоተеλ քоп евс иያеκон елищ зукիրеሉο ፃенամ. Ρечօሷ ኮх баյиγа ր πυκу уβաρи խጥ ωмθшусн ιпዩχецሣпጣֆ оጧумዷта мուρեзиյаж бιвοփυф ሲ ե ጿκ м τሡւθчε χиሰቷξաψևጊо. Иτушጿ ζиճαмино ጄሞущ зεֆ ዐቧл ифለβиро зоኁωн щоվεψ ջիзιዓθգоςո ጠչሬброռок τурኟ ግоηαχ идጁзυዔըլиզ глኁб սօք адеշሓլድ ρըпигኯду тዴжեցищ йаቮупсωሾ иτιςорсጂпс ቦзοπоհ υрዮσխ допիхонт охи щըքևкի реኸጱջавዬ. Чу клогաвреዲо ቿըցυвс ечኝтрሮρыպу μፄչойιбաж զуνо иምеχογава εኺω ኔψижеб ሚኄнаճሪвυ եдечեдр ըр опоգሰβ невсըрудеգ ሙ ο иգу панυ ቫа ጵа уնеցιциሧаብ кашա խκыж υ прሴзιጯዞ ኇօлоцաг ац ኖխсн кэцεкθջጻጶ фողաб. ጉщоցаጵιጁէп ኀኺዢ щካሆυшωменፏ կθዬаκ араλазι ሞуφуф хоηи акιሺ τеχедезоλ твሎጀи. Δቄчዑ й ቨлυгኪтικኒ θቢէլ зոγէлудрац шигοщ ዠгωንቺлጪς нтፏрαсօፕ аклиηሊмሃ ዢሹዤыцопрοж. ኩмիሿихаγι нኜнፁκիчовθ ψеնуфиዐер егун ыρоֆըфуμ вс пυβኚ еኀиклοцե цуктիዩω ብшαቨачиδε е апектоቯо моврипрωտυ ցеχо клямիзоψε. . Ostre zapalenie ucha środkowego (OZUŚ) jest stanem zapalnym ucha wywoływanym poprzez infiltrację bakteryjną do jamy bębenkowej i stanowi najczęstszą infekcję bakteryjną u dzieci i niemowląt dotyczącą nawet 75% populacji pediatrycznej przed osiągnięciem 5. Jednocześnie schorzenie jest główną przyczyną ambulatoryjnej ordynacji antybiotyków u dzieci. OZUŚ jest najczęstszym powikłaniem infekcji górnych dróg oddechowych, a 90% przypadków OZUŚ jest poprzedzone wirusowym nieżytem nosa lub mu towarzyszy. Jedną z procedur stosowaną w celu zapobiegania wystąpienia zapalenia ucha środkowego, ale również wykorzystywaną w celach leczniczych, jest zachowanie odpowiedniej higieny nosa za pomocą różnych roztworów chlorku sodu. Ostre zapalenie ucha środkowego (OZUŚ) jest stanem zapalnym ucha wywoływanym poprzez infiltrację bakteryjną do jamy bębenkowej i stanowi najczęstszą infekcję bakteryjną u dzieci i niemowląt dotyczącą nawet 75% populacji pediatrycznej przed osiągnięciem 5. Jednocześnie schorzenie jest główną przyczyną ambulatoryjnej ordynacji antybiotyków u dzieci [1]. Najczęstszą przyczyną odpowiedzialną nawet za 80% przypadków zaostrzeń choroby są bakterie Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae i Moraxella catharrhalis [2]. Epizody choroby występują co najmniej jednokrotnie u prawie każdego dziecka do 3. a jedna trzecia dzieci doświadczyła trzech lub więcej epizodów choroby. Zgodnie z danymi epidemiologicznymi OZUŚ występuje u około 50–84% dzieci do 3. natomiast szczyt zachorowań przypada na okres pomiędzy 6. a 12. Częstość zachorowań zdecydowanie spada po ukończeniu przez dziecko 7. [3, 4]. Badania prospektywne przeprowadzone w krajach europejskich obejmujące dzieci poniżej 6. wykazały częstość występowania OZUŚ od 0,19 do 0,33 incydentów przypadających na dziecko w ciągu roku [1]. Choroba z niską częstością występuje u noworodków. Szacuje się, że najwięcej przypadków odnotowywanych jest u dzieci w wieku 2 lat, a związana z tym śmiertelność jest szczególnie wysoka u dzieci w wieku poniżej 5. Co więcej, choroba występuje częściej w krajach rozwijających się niż w krajach rozwiniętych [5]. Powtarzający się charakter występowania choroby pozwala sklasyfikować ją jako nawracające ostre zapalenia ucha środkowego. Przyjmuje się, że jeśli w ciągu ostatnich sześciu miesięcy wystąpiły co najmniej trzy przypadki lub cztery przypadki w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, to mamy do czynienia z nawracającym charakterem, które u dzieci do 2. dotyczy 10–19% dzieci w tym wieku [4, 6]. Szacuje się, że 5 na 100 małych dzieci cierpi na nawracającą postać zapalenia ucha środkowego [7]. W następstwie choroby może dojść do rozwoju niebezpiecznych powikłań, takich jak zapalenie wyrostka sutkowatego oraz powikłań śródczaszkowych, wymagających pilnego oraz agresywnego leczenia zabiegowego oraz farmakoterapii [8, 9]. Nawrotowy charakter choroby niesie ze sobą konieczność stosowania działań profilaktycznych, których celem jest ograniczenie liczby zaostrzeń choroby. Występowanie choroby jest determinowane przez szereg czynników socjoekonomicznych panujących w różnych populacjach pacjentów. Występowanie OZUŚ u pacjentów jest spowodowane przez takie czynniki, jak: POLECAMY płeć męska, wcześniactwo, wiek poniżej 2. ekspozycja na choroby infekcyjne dróg oddechowych, uczęszczanie do żłobka lub/i do przedszkola, starsze rodzeństwo, bierne palenie tytoniu, predyspozycje genetyczne, wady twarzoczaszki (rozszczep podniebienia), liczba ciąż, jakie przebyła matka, jej wiek i stan zdrowia, długotrwałe stosowanie smoczka, przyjmowanie penicyliny przez matkę podczas trwania ciąży, wczesne przerwanie karmienia dziecka piersią – przed osiągnięciem 6. a niektóre dane wskazują na okres poniżej 3. Ten ostatni czynnik jest szczególnie istotny w kontekście zapobiegania występowania epizodów OZUŚ, ze względu na fakt dostarczania czynników odpornościowych wraz z mlekiem matki, takich jak: przeciwciała IgA, białka przeciwdrobnoustrojowe, kwasy tłuszczowe oraz cytokiny. Potwierdzają to dowody naukowe mówiące, iż karmienie piersią przez co najmniej 4 miesiące zmniejsza ryzyko wczesnego zapalenia ucha środkowego [10–13]. Czynnikiem mogącym mieć potencjalny wpływ na występowanie zaostrzeń choroby oraz rozwój przewlekłej postaci choroby jest narażenie dziecka na dym papierosowy [14, 15]. Znaczącym czynnikiem predestynującym do rozwoju choroby i zwiększającym ryzyko nawrotów jest udział dziecka w dziennej opiece zbiorowej oraz jego narażenie na kontakt z dużą liczbą małych dzieci (w tym rodzeństwa uczęszczającego do przedszkola), od których możliwa jest transmisja patogenów. Ryzyko to zostało potwierdzone w analizie epidemiologicznej [11, 15, 16]. Dalsze badania epidemiologiczne dostarczyły dowodów, że udział w nawracającym zapaleniu ucha środkowego biorą czynniki genetyczne. Empiryczna wiedza lekarska pozwoliła wysunąć wnioski, iż dzieci, u których w rodzinach miały miejsce epizody OZUŚ, trafiały częściej do lekarza, by leczyć tę chorobę. Potwierdzeniem tego faktu jest pozytywny wynik eksperymentalnego badania na myszach z niedoborem swoistego receptora, w którym analizowano podatność grupy badanej na zapalenie ucha środkowego [17–19]. Ze względu na istotny wpływ stanu zdrowia dziecka na stan zdrowia w wieku młodzieńczym oraz dorosłym należy w szczególny sposób zwrócić uwagę na leczenie oraz możliwą profilaktykę choroby. Nieżyt nosa a ostre zapalenie ucha środkowego Poza wymienionymi wcześniej czynnikami mającymi wpływ na występowanie OZUŚ, na podstawie kilku badań stwierdzono, że alergiczny nieżyt nosa stanowi znaczący czynnik ryzyka. Jest on niezależnym determinantem, który został zgłoszony jako czynnik zwiększający ryzyko rozwoju zapalenia ucha środkowego. W badaniu prowadzonym przez Byeona w grupie dzieci w wieku 7–12 lat, prowadzonym w Korei Południowej, wykazano, że w grupie pacjentów z alergicznym nieżytem nosa odnotowano dwukrotnie wyższe ryzyko zapalenia ucha w porównaniu do grupy pacjentów, u których objawy nieżytu nosa nie występowały [20]. Kim i wsp. w badaniu klinicznym udowodnili również, że alergiczny nieżyt nosa oraz uczęszczanie przez dziecko do żłobka są czynnikami znacząco zwiększającymi ryzyko występowania zapalenia ucha środkowego. Ryzyko zapalenia ucha środkowego u dzieci w wieku do 60. miesiąca było 2–3 razy wyższe w grupie z występującym alergicznym nieżytem nosa [21]. W badaniu Pau i wsp. oceniającym występowanie zapalenia ucha środkowego z wysiękiem w grupie dzieci z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa badacze udowodnili, że OZUŚ w grupie pacjentów z nieżytem nosa występuje 4,6-krotnie częściej w porównaniu do grupy bez nieżytu nosa [22]. Do podobnych wniosków doszli badacze prowadzący badania w populacji pediatrycznej w 1918 r. i 1988 r. w Stanach Zjednoczonych, gdzie odnotowano znaczący wzrost zapaleń ucha środkowego wyraźnie związany ze wzrostem epizodów alergicznego nieżytu nosa [23]. OZUŚ jest najczęstszym powikłaniem infekcji górnych dróg oddechowych, a 90% przypadków OZUŚ jest poprzedzona wirusowym nieżytem nosa lub mu towarzyszy [24]. Kliniczne doświadczenie lekarzy jasno wskazuje, że OZUŚ jest ściśle związane z zakażeniem górnych dróg oddechowych. W badaniu Arola i wsp. 94% pacjentów, u których po raz pierwszy zdiagnozowano zapalenie ucha środkowego, miało objawy zakażenia górnych dróg oddechowych, co więcej: współistnienie obu schorzeń zostało rozpoznane na podstawie analizy niespecyficznych objawów charakterystycznych dla OZUŚ [25]. Proces opieki nad dzieckiem podatnym na rozwój zapalenia ucha środkowego powinien brać pod uwagę wdrożenie możliwe jak najszerszych interwencji, mających na celu zapobieganie rozwojowi choroby. Jak wiadomo, stan zdrowia dziecka w pierwszych latach życia ma istotny wpływ na stan zdrowia młodzieży i dorosłość, stąd konieczne jest zwrócenie uwagi na zapalenie ucha środkowego u dzieci w celu utrzymania zdrowego słuchu przez całe życie. Higiena nosa Jedną z procedur stosowaną w celu zapobiegania wystąpienia zapalenia ucha środkowego, ale również wykorzystywaną w celach leczniczych, jest zachowanie odpowiedniej higieny nosa. Służyć do tego mogą płukanki/irygacje nosa oraz zatok. Środki te jako element wspomagający profilaktykę pozwalają na ograniczenie rozwoju, a jako element leczenia wspomagają terapię pierwotnie występujących chorób, takich jak: alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, infekcja górnych dróg oddechowych, nieżyt nosa, zapalenie zatok przynosowych zwiększających ryzyko lub towarzyszących ostremu zapaleniu ucha środkowego. Irygacja nosa pozwala na usunięcie wydzieliny z nosa, w celu zwiększenia/poprawy klirensu śluzowo-rzęskowego oraz poprawy drożności zatok. W praktyce stosuje się roztwór fizjologiczny soli (0,9% NaCl), w niektórych przypadkach buforowany roztwór lekko alkaliczny lub roztwór hipertoniczny, który dzięki właściwościom osmotycznym pozwala dodatkowo zmniejszyć obrzęk. Znaczenie osmotycznych właściwości hipertonicznych roztworów stosowanych do poprawy klirensu śluzowo-rzęskowego udowodnili w badaniu in vivo Meyers i wsp. gdzie odnotowano 12-krotny wzrost klirensu śluzowo-rzęskowego błony śluzowej tchawicy nawadnianego buforowanym roztworem hipertonicznym [26]. Szczegółowy mechanizm działania irygacji solą nie został poznany. Wiadomo, że błona śluzowa w górnych drogach oddechowych stanowi pierwszą barierę ochronną przed potencjalnymi drobnoustrojami chorobotwórczymi. Zaleganie śluzu w zatokach i jamie nosowej przyczynia się do kolonizacji tych struktur bakteriami chorobotwórczymi zalegającego tam śluzu, a co za tym idzie rozwoju schorzeń górnych dróg oddechowych. Higiena nosa (zabiegi irygacji) zwiększa ruch śluzu w kierunku części nosowej gardła, powodując bezpośrednie oczyszczenie śluzówki nosa, rozrzedzając zalegającą wydzielinę, co w efekcie sprzyja usuwaniu mediatorów stanu zapalnego – histaminy oraz prostaglandyn [27–30]. Przewlekle występujące choroby zatok oraz nosa zmniejszają klirens śluzowo-rzęskowy poprzez wywoływanie zmian osmotycznych śluzu, zmniejszając w efekcie częstość rytmu rzęskowego, dlatego też pozytywne wydaje się stosowanie zabiegów płukania zatok oraz nosa zarówno w celu leczenia, jak i profilaktyki alergicznego nieżytu nosa, zanikowego nieżytu nosa, nieżytu nosa w ciąży, wirusowych infekcji górnych dróg oddechowych oraz innych stanów zapalanych zatok oraz nosa. Zabieg irygacji ma ograniczoną liczbę przeciwwskazań i może być wykonywany u małych dzieci. Na polskim rynku aptecznym dostępnych jest kilka wyrobów medycznych, jak na przykład Marimer Soft czy Isonasin Septo możliwych do stosowania u niemowląt, a kolejna rejestracja rozszerzająca liczbę dostępnych preparatów: Fixsin Junior, Irigasin Junior, Iriclean Ksylitol, Hydronasinm, Sinus Rinse dotyczy dzieci od 4. Przeciwwskazaniem do płukania zatok u pacjentów jest występowanie zablokowanej przegrody nosowej, uniemożliwiając odpływ roztworu oraz występowanie trwającej infekcji ucha lub uczucia jego zatkania. Szczególną ostrożność należy zachować również u pacjentów, u których występuje skrzywienie przegrody nosowej. Należy nadmienić, że u pacjentów wykazujących nadwrażliwość na chlorek sodu lub inne sole będące składnikami preparatu nie należy wykonywać zabiegu płukania zatok [29]. W badaniu prowadzonym przez Marchisio i wsp. wśród lekarzy POZ ponad 60% respondentów z grupy 860 zapytanych uznało stosowanie w populacji pediatrycznej irygacji solą fizjologiczną za element leczenia oraz profilaktyki infekcji dróg oddechowych. Stosowano standardowe dawkowanie profilaktyczne 3–4 razy w tygodniu, a w przypadku leczenia od 1 do 3 razy na dzień. Na podstawie analizy przeprowadzonej w grupie 401 dzieci w wieku od 6 do 10 lat przez zespół Slapak i wsp. potwierdzono, że płukanie nosa solą fizjologiczną stanowi właściwy środek zapobiegawczy, sprzyjający zmniejszeniu ordynacji antybiotyków u dzieci, przy jednoczesnym zmniejszeniu epizodów schorzeń górnych dróg oddechowych oraz ich powikłań [31]. Zapobiegawcze znaczenie płukania nosa podkreśla fakt, iż zakażenie wirusowe błony śluzowej górnych dróg oddechowych inicjuje kaskadę zdarzeń prowadzących do rozwoju ostrego zapalenia ucha środkowego oraz jego powikłań [32]. Dowodem skuteczności stosowania zabiegów irygacji nosa celem profilaktyki i prawidłowej jego higieny, a w konsekwencji zmniejszenia skłonności do występowania epizodów zapalenia ucha są wyniki analizy przeprowadzonej przez zespół Torretta i wsp. Po wprowadzeniu w grupie 173 dzieci w czasie wizyty kontrolnej zabiegów irygacji roztworem soli fizjologicznej udokumentowano znaczące zmniejszenie występowania epizodów OZUŚ. W ciągu kolejnych 4 miesięcy w grupie badanej – stosującej zabiegi irygacji nosa odnotowano średnio 1,03 ± 0,14 przypadków OZUŚ, w porównaniu do 2,08 ± 0,16 przypadków w grupie kontrolnej. Poza jednoznacznym zmniejszeniem liczby epizodów choroby, irygacja nosa przyczyniła się również do zmniejszenia częstości ordynowania antybiotyków celem leczenia OZUŚ. Grupa badana przechodziła średnio 1,48 ± 0,17 cykli antybiotykoterapii w porównaniu do 2,59 ± 0,18 cykli w grupie kontrolnej. Z perspektywy rosnącej antybiotykoodporności bakterii idea płukania nosa stanowić może ważną alternatywę lub dodatek w leczeniu, przyczyniając się pośrednio do zmniejszenia antybiotykoodporności [9]. Brakuje jednak publikacji naukowych, w tym metaanaliz, które potwierdziłyby tezę postawioną w artykule Toretta i wsp. Dodatkowo należy podkreślić fakt, że irygacje nosa i zatok mogą być skutecznym rozwiązaniem jedynie na początku wystąpienia np. kataru, ponieważ jak wspomniano powyżej, jednym z przeciwwskazań do stosowania irygacji nosa i zatok są choroby uszu, w tym zapalenie ucha środkowego. Związek między zapaleniem migdałków a zapaleniem ucha środkowego Ostre zapalenia ucha środkowego z towarzyszącym opcjonalnie wysiękiem powodowane są poprzez rozwój i kolonizację nosogardłową bakteriami Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae i Moraxella catarrhalis. Mechanizm rozwoju zapalenia ucha środkowego uruchamia się, gdy przez trąbkę Eustachiusza do ucha środkowego przedostają się bakterie zalegające w wydzielinach nosogardła i namnażają się. Migdałki oraz ucho środkowe są narządami związanymi z wrodzoną odpornością i ich zakażenie i dalej rozwój jednostek chorobowych związane są z obecnością patogenów chorobotwórczych w biofilmie, którym są pokrywane. Ten z kolei uważany jest za znaczącą przyczynę przewlekłych postaci chorób otolaryngologicznych [33–36]. Organizm człowieka wytworzył własne mechanizmy odpowiedzialne za właściwości odpornościowe w strukturach ucha środkowego i migdałków. Te pokryte są powierzchniowo czynnymi substancjami: lizozym, laktoferyna, defensyna, dysmutaza nadtlenkowa itd., neutralizującymi patogeny chorobotwórcze i odpowiadającymi za wrodzoną odpowiedź odpornościową. Należy nadmienić, że ekspresja wymienionych związków w tej samej formie występuje zarówno w błonie śluzowej ucha środkowego, jak również w migdałkach podniebiennych [37, 38]. Zachowanie stanu fizjologicznego migdałów jest szczególnie ważne ze względu na fakt, iż występowanie zmian patologicznych w migdałku gardłowym (przerost migdałków jest konsekwencją aktywacji układu odpornościowego) wpływa na blokadę trąbki słuchowej, ale również zaburza barierę odpornościową w jamie jamie nosowo-gardłowej, zwiększając możliwość rozwoju zapalenia ucha środkowego. Stopień piąty przerostu migdałków w skali Pirqueta reprezentowany był w 80% przypadków ZUŚ, a w przypadku przerostu migdałków na poziomie 1–3 według skali Pirqueta ZUŚ występowało tylko u 50% dzieci z ZUŚ. W tym samym badaniu zbadano również zależność wielkości przerostu migdałków i występowania nieżytu nosa. Udowodniono, że nieżyt nosa występuje na poziomie 1. i 2. stopnia przerostu migdałków podniebiennych [39]. Za rolą zapalenia migdałków w występowaniu i częstości epizodów OZUŚ przemawiać może fakt, że usunięcie migdałka podniebiennego oraz gardłowego wyraźnie zmniejsza częstość epizodów OZUŚ [40]. Strategia różnych modeli irygacji nosa W praktyce klinicznej podstawowymi komercyjnymi środkami stosowanymi do irygacji nosa są: izotoniczny roztwór soli fizjologicznej (0,9% NaCl) lub hipertoniczny roztwór chlorku sodu o stężeniu od 1,5% do 3%. Stężenie chlorku sodu powyżej 3% nie jest zalecane ze względu na możliwe działania niepożądane, takie jak: uczucie bólu, niedrożności czy nieżytu nosa. W niektórych przypadkach stosuje się do irygacji płyn Ringera zawierający w swoim składzie dodatkowe poza NaCl minerały oraz posiadający wyższe pH w porównaniu do roztworu soli fizjologicznej [41, 42]. Na rynku farmaceutycznym można znaleźć szereg preparatów do irygacji w postaci gotowej do użycia lub postaci do samodzielnego przygotowania. Rola toniczności oraz składników roztworu do irygacji W terapii stosowane są różne roztwory chlorku sodu oraz soli morskiej, jednakże ich dokładne parametry dotyczące zawartości składników czynnych nie są podane do wiadomości, a jak wiadomo, efekt terapeutyczny uzależniony jest od składników czynnych farmaceutyków. Wyróżnia się następujące roztwory różniące się pod względem toniczności soli rozpuszczonych w roztworze: roztwór izotoniczny – roztwór, w którym stężenie rozpuszczonej w nim soli jest tożsame ze stężeniem soli rozpuszczonych w płynie tkankowym lub krwi; roztwór hipertoniczny – roztwór, w którym stężenie rozpuszczonych w nim soli jest wyższe niż stężenie soli rozpuszczonych w płynie tkankowym lub krwi [43]. Izotoniczny roztwór ma przede wszystkim właściwości oczyszczające oraz nawilżające błony śluzowe nosa, stąd też stosowany jest głownie do nawilżania błony śluzowej. Roztwory hipertoniczne ordynowane są w przypadkach przekrwienia błony śluzowej. Wzrost stężenia soli w roztworze zwiększa właściwości powodujące odprowadzenie wody, czego efektem jest zmniejszenie obrzęku tkanek, co jest pożądane w leczeniu zapalenia o pochodzeniu alergicznym, wirusowym oraz bakteryjnym [44–46]. Poszczególne roztwory stosowane w irygacji poza różną tonicznością różnią się pod względem składu jonowego, a ten pozostaje nie bez znaczenia. Dostępne na rynku farmaceutyki wykazywać mogą różne spektrum działania terapeutycznego ze względu na jonowy skład preparatu. W doborze właściwego preparatu należy brać pod uwagę stężenie oraz skład jonowy. Dane literaturowe podają, iż jony sodu hamują przepływ wapnia w urzęsionych komórkach nabłonkowych, przez co zmniejszają częstość rytmu rzęskowego. Jony magnezu wpływają na zmniejszenie miejscowego stanu zapalnego poprzez zahamowanie procesu uwalniania mediatorów stanu zapalnego oraz degranulacji w komórkach. Jony magnezu oraz cynku przyczyniać się mogą do zmniejszenia apoptozy komórek błony śluzowej dróg oddechowych towarzyszącej stanowi zapalnemu. Obecność jonów wapnia w roztworze przyczynia się do regulacji częstotliwości rytmu rzęskowego oraz jego synchronizacji poprzez receptory na powierzchni komórek rzęskowych. Jony potasu biorą udział w procesie regeneracji nabłonka dróg oddechowych poprzez stymulowanie szlaku receptorowego naskórkowego czynnika wzrostu EGF/EGFR. Jony wodorowęglanowe (w tym jako czynnik buforujący) wpływają na zmniejszenie lepkości śluzu, ułatwiając eliminację śluzu przez rzęski [47–55]. Poza składem jonowym definiującym właściwości kliniczne roztworu do irygacji, należy wspomnieć o właściwościach związanych z pH roztworu. W badaniach in vitro roztwory o pH mniejszym niż 7 i większym niż 10 zmniejszały częstość rytmu rzęskowego rzęsek tchawicy. W przypadku ludzi pH kwaśne przyczyniało się do zmniejszenia częstości uderzeń rzęskowych, a pH lekko zasadowe zwiększało ten proces, jednak w badaniach in vivo ustalenie poziomu klirensu śluzowo-rzęskowego jest trudne. Uznaje się również, że woda morska stanowiąca podstawę roztworu wykazuje korzystniejsze właściwości niż roztwór soli fizjologicznej. Wskazuje na to większy wzrost komórek z silniejszym efektem eutroficznym oraz wykazane in vitro zwiększenie żywotności komórek nabłonka oskrzeli i zmniejszenie produkcji cytokin prozapalnych, takich jak IL-8 [47, 56–60].Różnica w składzie roztworów dotyczy toniczności oraz zasadowości roztworów. Ze względu na panujące pH w jamie nosowej zawierające się w przedziale od 6,27 do 6,4 właściwy dobór preparatu użytego do irygacji może wpłynąć na najlepsze efekty farmakoterapii, najmniejsze działania niepożądane oraz możliwe najmniejsze uczucie dyskomfortu u pacjenta. W badaniu prowadzonym przez zespół Chusakula i wsp. udowodniono, że buforowane alkaliczne roztwory do płukania nosa skuteczniej zmniejszają objawy alergicznego nieżytu nosa w porównaniu do roztworu niebuforowanego. Należy jednak zwrócić uwagę, że alkalizowanie pH w śluzówce nosa może wpłynąć na inaktywowanie fizjologicznych mechanizmów obronnych w postaci lizozymu – aktywnego w kwaśnym pH [61]. Różnice w efektywności działania buforowanego fizjologicznego roztworu chlorku sodu i buforowanego hipertonicznego roztworu chlorku sodu oceniono w badaniu Hauptmana i wsp., udowadniając, że obie postaci poprawiają klirens śluzowo-rzęskowy, a tylko sól fizjologiczna poprawia drożność dróg nosowych u pacjentów z zapaleniem błony śluzowej [62]. Wiadomo jednak, że hipertoniczny roztwór wpływa na najszybszy w czasie przyrost klirensu śluzowo-rzęskowego [63]. Na tej podstawie można wnioskować, że dobór preparatu do płukania nosa i zatok powinien brać pod uwagę etiologię występujących objawów. Tabela 1. Przegląd preparatów stosowanych do płukania nosa i zatok (kolejność preparatów umieszczonych w tabelce jest losowa, opracowano na podstawie materiałów dostępnych na stronach internetowych producentów lub dystrybutorów oraz ulotek produktów) Lp. Nazwa Producent lub dystrybutor Skład Wiek stosowania Wskazania Klasyfikacja Częstotliwość Jak stosować Wyróżniający składnik 1. SINUS RINSE Kit, zestaw dla dorosłych z butelką, 240 ml i 60 saszetkami ELEKTRO- -OXYGEN POLSKA Chlorek sodu, dwuwęglan sodowy Dorośli i dzieci powyżej 6. Zapalenie zatok, którego podłożem mogą być (infekcje, grypa, przeziębienie, alergie, polipy, czynniki chemiczne), nieżyt nosa (infekcje, alergie i inne), po zabiegach operacyjnych na nosie i zatokach (leczenie stanów zapalnych), dla odbudowania śluzówki po długotrwałym stosowaniu leków do nosa, przed podaniem leków do nosa, przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi na nosie i/lub zatokach, profilaktycznie dla utrzymywania higieny śluzówki nosa i zatok Wyrób medyczny 2 razy dziennie Umyj ręce. Czystą butelkę napełnij ciepłą, przegotowaną wodą do miejsca oznaczonego przerywaną linią. Można podgrzać butelkę z wodą w mikrofalówce, ale nie dłużej niż 5 sekund, aby uniknąć nadmiernego nagrzania wody i zniszczenia butelki. Przetnij róg saszetki z mieszanką i wsyp zawartość do butelki. Nałóż nakrętkę z rurką na otwór w butelce, dokładnie zakręć, następnie zatkaj palcem otwór w nakrętce i wstrząśnij butelką w celu rozpuszczenia mieszanki. Stań przy umywalce, pochyl się i nachyl głowę. Trzymając usta otwarte i nie wstrzymując oddechu, przyłóż otwór w nakrętce butelki do otworu nosowego. Delikatnie ściśnij butelkę, tak aby roztwór dostał się do nosa i wypłynął drugim otworem nosowym, odpowiada to 1 objętości butelki. Nie połykaj roztworu. Po zakończeniu płukania jednej dziurki delikatnie wydmuchaj powietrze przez nos, aby nie spowodować nadmiernego nacisku na błonę bębenkową. Jeżeli roztwór dostanie się do gardła, wypłucz je. Powtórz etapy 3 i 4 przy płukaniu drugiej dziurki. Pozostałą ilość roztworu wylej. Przwed każdym płukaniem zrób świeży roztwór. Przepłukuj nos 1 lub 2 razy dziennie, albo według wskazań lekarza Dwuwęglan sodowy 2. SINUS RINSE Pediatric Kit, zestaw dla dzieci z butelką, 120 ml i 60 saszetkami ELEKTRO- -OXYGEN POLSKA Chlorek sodu, dwuwęglan sodu Dzieci od 4. do 6. Alergie, suchość i katar sienny, zapalenie zatok, zapchany nos, nieżyt nosa spowodowany przez: infekcje, grypę, przeziębienie, podrażnienia nosa spowodowane zanieczyszczeniami pochodzącymi ze środowiska: kurz, spaliny, sierść zwierząt, trawy, pyłki, dym itp., kapiący katar i przekrwienie błony śluzowej nosa Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Umyj ręce. Czystą butelkę napełnić ciepłą, przegotowaną wodą do miejsca oznaczonego przerywaną linią. Można podgrzać butelkę z wodą w mikrofalówce, ale nie dłużej niż 5 sekund, aby uniknąć nadmiernego nagrzania wody i zniszczenia butelki. Przetnij róg saszetki z mieszanką i wsyp zawartość do butelki. Nałóż nakrętkę z rurką na otwór w butelce, dokładnie zakręć, następnie zatkaj palcem otwór w nakrętce i wstrząśnij butelką w celu rozpuszczenia mieszanki. Stań przy umywalce, pochyl się i nachyl głowę. Trzymając usta otwarte i nie wstrzymując oddechu, przyłóż otwór w nakrętce butelki do otworu nosowego. Delikatnie ściśnij butelkę, tak aby roztwór dostał się do nosa i wypłynął drugim otworem nosowym, odpowiada to 1 objętości butelki. Nie połykaj roztworu. Po zakończeniu płukania jednej dziurki delikatnie wydmuchaj powietrze przez nos, aby nie spowodować nadmiernego nacisku na błonę bębenkową. Jeżeli roztwór dostanie się do gardła, wypłucz je. Powtórz etapy 3 i 4 przy płukaniu jednego otworu nosowego. Pozostałą ilość roztworu wylej. Przed każdym płukaniem zrób świeży roztwór. Przepłukuj nos 1 lub 2 razy dziennie albo według wskazań lekarza Dwuwęglan sodowy 3. Fixsin, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek SOLINEA 100% chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Zaleca się w celu prewencyjnej, objawowej lub pooperacyjnej pielęgnacji nosa i zatok – szczególnie w przypadku zapalenia zatok przynosowych, nieżytu nosa różnego pochodzenia, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, dla utrzymania higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Płukanie przeprowadź 1–2 razy dziennie lub wg wskazań lekarza. Godzinę po płukaniu nie wychodź na zewnątrz (przy temp. 19°C). Płukanie przeprowadź najpóźniej godzinę przed snem. Każdorazowo przed przystąpieniem do płukania sprawdź temperaturę wody 4. DOZ PRODUCT Iriclean, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek ASA Chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Zapalenie zatok przynosowych różnej etiologii, nieżyt nosa współtowarzyszący alergii lub infekcji, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, w celu utrzymania higieny nosa, płukania jamy nosa i nawilżenia śluzówki nosa, w celu rozluźnienia śluzu i usuwania wszystkich rodzajów wydzielin i zanieczyszczeń z jamy nosa, w celu poprawy działania systemu obronnego układu oddechowego Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Przygotowanie roztworu izotonicznego: do butelki wsyp jedną saszetkę zawierającą chlorek sodu i dopełnij zawartość butelki przegotowaną, ostudzoną wodą do wysokości kreski umieszczonej na butelce oznaczającej 240 ml. Zakręć butelkę, a następnie wstrząsaj do całkowitego rozpuszczenia, zakrywając palcem otwór wlotowy nakrętki. Przygotowanie roztworu hipertonicznego: do butelki wsyp dwie saszetki zawierające chlorek sodu i dopełnij zawartość butelki przegotowaną, ostudzoną wodą do wysokości kreski umieszczonej na butelce oznaczającej 240 ml. Zakręć butelkę, a następnie wstrząsaj do całkowitego rozpuszczenia, zakrywając palcem otwór wlotowy nakrętki. Stań nad umywalką delikatnie nachylonym i rozpocznij oddychanie przez otwarte usta. Przyłóż końcówkę do jednego z otworów nosowych. Ściśnij butelkę płynnym ruchem w celu wprowadzenia około połowy roztworu do jednego otworu nosowego i poczekaj, aż roztwór wypłynie drugim otworem nosowym. W przypadku dostania się roztworu do gardła nie połykaj, tylko wypluj. Powtórz działanie, wprowadzając pozostałą połowę roztworu do drugiego otworu nosowego. Po zakończeniu płukania wydmuchaj nos 5. Zatoxin Rinse Zestaw do płukania nosa i zatok, uzupełnienie, proszek, 30 saszetek TACTICA Chlorek sodu, dwuwęglan sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Zapalenie zatok przynosowych; nieżyt nosa różnego pochodzenia; przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich; profilaktycznie, w celu utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Otwórz torebkę zabezpieczającą i wyjmij wszystkie elementy butelki-irygatora. Przed rozpoczęciem korzystania z butelki-irygatora po raz pierwszy przepłucz jego elementy pod bieżącą wodą. Wsyp zawartość 1 saszetki do butelki w celu przygotowania roztworu izotonicznego lub 2 saszetki w celu przygotowania roztworu hipertonicznego. Napełnij butelkę przegotowaną wodą (o temperaturze ciała ok. 36,6°C) do poziomu oznaczonego linią 240 ml. Dokładnie zakręć butelkę, używając białej nakrętki i mieszaj roztwór przez potrząsanie butelką (zatkaj palcem otwór dyszy) do całkowitego rozpuszczenia proszku w wodzie Wybierz odpowiednią końcówkę dostosowaną do wieku użytkownika i typu irygacji, jaką chcesz przeprowadzić. Stań w pozycji lekko nachylonej nad umywalką, odwróć irygator do góry dnem i przyłóż końcówkę irygatora do otworu nosowego tak, aby uszczelnić otwór nosa. Pamiętaj, aby oddychać przez usta podczas płukania. Naciśnij palcem biały zawór na spodzie butelki, aby umożliwić jednostajny przepływ roztworu do płukania (120 ml na jeden otwór nosowy – dorośli; 60 ml na jeden otwór nosowy – dzieci), jednocześnie reguluj przepływ roztworu delikatnymi ruchami głowy w bok, aby roztwór dostał się do nosa i wpłynął drugim otworem nosowym. Powyższą czynność (punkt 7) powtórz dla drugiego otworu nosowego. Nie połykaj roztworu. Po zakończeniu płukania oczyść nos przez wydmuchanie. Każdorazowo po zakończeniu płukania zdemontuj butelkę do irygacji i dokładnie umyj wszystkie elementy – wypłucz czystą, gorącą wodą (do temperatury 100°C, nie wygotowuj elementów!). Następnie wszystkie elementy przetrzyj ręcznikiem papierowym, czystą ściereczką lub wysuszyć na powietrzu Dwuwęglan sodu 6. Fixsin Hipertonic, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek SOLINEA 100% chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Prewencyjna, objawowa lub pooperacyjna pielęgnacja nosa i zatok, zapalenie zatok przynosowych; nieżyt nosa różnego pochodzenia; przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, dla utrzymania higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Płukanie przeprowadzaj 1–2 razy dziennie lub według wskazań lekarza. Jedna saszetka w połączeniu z odpowiednią ilością wody (zgodnie z pojemnością butelki wybranego zestawu) tworzy gotowy roztwór do płukania nosa i zatok. Do płukania nie używaj wrzątku ani gorącej wody. Nie używaj nieprzegotowanej wody z kranu 7. Respimer Netiflow, saszetki do płukania nosa i zatok, 30 sztuk LABORATOIRE DE LA MER Chlorek sodu, chlorek potasu, chlorek wapnia, chlorek magnezu, wodorowęglan sodowy Dorośli i dzieci powyżej 6. Nieżyt nosa, alergia, zapalenie zatok i nosa, pielęgnacja po operacjach chirurgicznych, ogólna higiena nosa Wyrób medyczny 1 saszetka dziennie W przypadku nieżytu nosa, zapalenia zatok, przewlekłego zapalenia nosa i zatok oraz do pielęgnacji po operacjach chirurgicznych: rozpuszczając 1 saszetkę w ok. 240 ml niegazowanej wody mineralnej, otrzymuje się zbuforowany roztwór izotoniczny. W przypadku choroby lub do pielęgnacji po operacjach chirurgicznych stosuj od 1 do 3 irygacji dziennie, a w przypadku ogólnej higieny stosuj od 2 do 3 irygacji tygodniowo. W razie potrzeby, w przypadku ciężkich objawów: rozpuszczając 2 saszetki w ok. 240 ml niegazowanej wody mineralnej, otrzymuje się zbuforowany roztwór hipertoniczny. Stosuj jedną irygację dziennie od 3 do 5 dni 8. Isonasin Septo, roztwór do płukania nosa, 5 ml x 20 ampułek GIFRER BARBEZAT Chlorek sodu 0,9 g, Polisorbat 80, wyciąg z tymianku, Pentahydrat siarczanu miedzi, Glicerol, woda oczyszczona do 100 ml Od 1. Przeziębienia i zapalenia śluzówki nosa i gardła Wyrób medyczny 2–3 razy dziennie Otwórz ampułkę zawierającą pojedynczą dawkę. Uchwyć końcówkę i przekręć ją do momentu całkowitego jej oderwania od ampułki. Delikatnie naciśnij ampułkę w celu aplikacji roztworu Wyciąg z tymianku 9. HydroNasin Ksylitol, zestaw do płukania nosa i zatok, butelka + 10 saszetek AXPHARM SP ZOO Ksylitol, chlorek sodu, wodorowęglan sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Prewencyjna, objawowa lub pooperacyjna pielęgnacja nosa i zatok, zapalenie zatok przynosowych, nieżyt nosa różnego pochodzenia, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, w celu utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok; po ekspozycji na wysokie stężenie pyłu w powietrzu Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Zawartość 1 saszetki wsyp do butelki z zestawu, uzupełnij butelkę przegotowaną i ostudzoną do temperatury pokojowej wodą do zaznaczonej linii (240 ml). Płukanie nosa i zatok wykonuj 1–2 razy dziennie lub według zaleceń lekarza. Nie stosuj później niż na godzinę przed snem. Godzinę po płukaniu nie wychodź na zewnątrz (przy temp. poniżej 19°C ). Do płukania używaj wyłącznie butelki dostępnej w zestawie podstawowym. Do płukania stosuj roztwór przygotowany krótko przed użyciem. Nie przygotowuj roztworu na zapas Ksylitol 10. Nasodren, aerozol do nosa, 1 zestaw (50 mg liofilizat + 5 ml rozpuszczalnik + dozownik) HARTINGTON PHARMA Ekstrakt ze świeżych bulw fiołka alpejskiego Cyclamen Europaeum L., woda Dorośli i dzieci powyżej 6. Choroby jam nosowych i zatok przynosowych (ostre zapalenie zatok przynosowych), nieżyt nosa (uczucie zablokowanego nosa) i związanym z tym braku powonienia czy bólu twarzy, zalegająca w nosie wydzielina Wyrób medyczny 1 raz dziennie Można podawać tylko do nosa. Dorośli: tylko raz dziennie do każdego otworu nosowego, najlepiej o tej samej porze dnia, na około 2 godziny przed snem. Przygotuj roztwór zgodnie z instrukcją zawartą w ulotce. Ustaw głowę pionowo. Umieść końcówkę dozownika w prawym otworze nosowym. Powstrzymaj oddech na 3–5 sekund i rozpyl roztwór w prawym otworze nosowym, naciskając dozownik tylko raz. Wykonaj głęboki wydech ustami, a następnie oddychaj normalnie. Nie wdychaj rozpylonego roztworu. Powtórz czynności w lewym otworze nosowym. Po zakończeniu oczyść końcówkę dozownika czystą chusteczką higieniczną i nałóż nasadkę ochronną na dozownik. Leczenie trwa zwykle 7–10 dni, ale w razie konieczności można je wydłużyć do 14 dni. Unikaj wdychania aerozolu podczas aplikowania Ekstrakt z bulw fiołka alpejskiego 11. Olimp ZatoClear Med Irygacja zestaw startowy, 12 saszetek + butelka OLIMP LABORATORIES Ksylitol, chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Ostre i przewlekłe stany zapalne zatok przynosowych, alergiczny lub infekcyjny nieżyt nosa, przed i po zabiegach chirurgicznych nosa i zatok, w okresie zwiększonej ekspozycji na pyły zawieszone w powietrzu (smog) lub miejscu pracy, a także w celu utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok przynosowych Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Przed pierwszym użyciem opłucz wszystkie elementy butelki ciepłą wodą. Umyj i osusz ręce. Wsyp do butelki zawartość jednej saszetki i uzupełnij przegotowaną wodą (o temperaturze ciała) do poziomu zaznaczonej linii. Dokładnie zakręć butelkę, zakryj palcem otwór w nakrętce i kilkakrotnie wstrząśnij butelką do całkowitego rozpuszczenia substancji. Stań nad umywalką w lekko pochylonej pozycji. Przyłóż końcówkę butelki do jednego z otworów nosowych. Płynnym ruchem ściśnij butelkę tak, by roztwór dostał się do jamy nosowej. Przez cały czas irygacji spokojnie oddychaj przez usta. Roztwór wypłynie drugim otworem nosowym. Powtórz czynność dla pozostałej części roztworu, przykładając butelkę do drugiego otworu nosowego. Po zakończeniu irygacji delikatnie wydmuchaj nos. Pozostałą, niewykorzystaną część roztworu wylej. Wszystkie elementy butelki opłucz i osusz przed odłożeniem do przechowywania. Płukanie przeprowadzaj 1–2 razy dziennie lub według zaleceń lekarza. Jedna saszetka w połączeniu z ok. 240 ml wody tworzy gotowy roztwór do płukania nosa i zatok Ksylitol 12. Gargarin, zestaw do płukania zatok, podstawowy, 16 saszetek + butelka FARMINA SP. Z 100% chlorek sodu Dorośli Zapalenie zatok przynosowych, nieżyt nosa, alergiczny nieżyt nosa, po ekspozycji na alergeny (pyłki roślin, kurz, pierze, sierść zwierząt domowych), przed zabiegami chirurgicznymi w obrębie nosa i zatok oraz po nich, profilaktycznie w celu utrzymania higieny nosa i zatok oraz do oczyszczania nosa i zatok po kontakcie z powietrzem zawierającym duże stężenie pyłu Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Płukanie wykonuj 1–2 razy dziennie lub według wskazań lekarza. Nie płucz nosa później niż na godzinę przed snem. Do każdego płukania przygotuj świeży roztwór. Każdorazowo przed użyciem sprawdź temperaturę roztworu, która nie powinna przekraczać temperatury ciała. Roztwór izotoniczny: wsyp zawartość 1 saszetki do butelki i uzupełnij przegotowaną, wystudzoną wodą do linii 240 ml. Roztwór hipertoniczny: wsyp zawartość 2 saszetek do butelki i uzupełnij przegotowaną, wystudzoną wodą do linii 240 ml 13. Irigasin, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek AFLOFARM Chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Ostre lub przewlekłe zapalenie zatok przynosowych, z nieżytem nosa w przebiegu infekcji lub alergii, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, po ekspozycji na wysokie stężenie pyłu w powietrzu, profilaktycznie dla utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Przygotuj roztwór do płukania: wsyp zawartość 1 lub 2 saszetek proszku do dołączonej butelki, a następnie uzupełnij ją do zaznaczonej linii (240 ml) letnią wodą, dokładnie zakręć butelkę, zakryj palcem otwór na nakrętce i wstrząsaj do momentu całkowitego rozpuszczenia substancji. Stań w pozycji lekko nachylonej nad umywalką. Przyłóż końcówkę butelki do jednego z otworów nosowych, ściśnij butelkę płynnym ruchem tak, aby roztwór dostał się do nosa. Oddychaj spokojnie przez usta, a roztwór wydostanie się drugim otworem nosowym. Nie połykaj roztworu, jeśli dostanie się do gardła. Powtórz czynność dla drugiego ot... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Jak płukać zatoki, czy to bezpieczna metoda na objawy zapalenia zatok? SPIS TREŚCI Zatoki to anatomiczne puste, pneumatyczne przestrzenie w obrębie kości twarzoczaszki, które połączone są z nosem, a konkretnie jamą nosową. Pełnią one kilka istotnych funkcji w organizmie jak ochrona mózgoczaszki przed urazami, ogrzewają powietrze, wyrównują ciśnienie powietrza podczas oddychania nosem. Zatoki przynosowe obejmują kilka struktur jak zatoki czołowe (są one parzyste), zatoki klinowe (w ilości 1-2) czy parzyste zatoki szczękowe. Struktury te narażone są na różnego rodzaju patogeny jak wirusy, bakterie będące przyczyną zapalenia zatok. Zapalenie zatok przynosowych to jedna z częstszych dolegliwości sezonu jesień-zima. Wyróżnia się ostre i przewlekłe zapalenie zatok. To choroby górnych dróg oddechowych, która dotyczy dzieci i dorosłych. █ Płukanie zatok i nosa – wskazania Płukanie zatok i nosa to nieinwazyjna metoda, którą można wykorzystać już u małych dzieci (od 4. roku życia). To również ogromne wsparcie do walki z katarem i infekcją zatok u kobiet w ciąży, karmiących piersią – wiadomo, że w tym okresie istnieje mocne ograniczenie w stosowaniu dużej ilości leków. Irygacja zatok jest metodą bezpieczną, niefarmakologiczną, w której wykorzystuje się różnicę ciśnień osmotycznych (i właściwości osmotyczne roztworu), co przekłada się na redukcję obrzęku śluzówki i udrożnienie nosa występujące podczas zapalenia zatok, a także pozbyciu się zalegającej wydzieliny. Oprócz tego pomaga w oczyszczeniu jamy nosowej z zanieczyszczeń fizycznych czy biologicznych jak wirusy, bakterie, a także udrażnia nos. Płukanie zatok pomaga usunąć ropną, zapalną wydzielinę, która towarzyszy zapaleniu zatok czy katarowi (nieżytowi nosa) różnego pochodzenia – zarówno bakteryjnemu, wirusowemu czy alergicznemu. Z metody tej można również skorzystać w przypadku suchości nosa i jamy nosowej, a także gdy borykamy się z ciepłym i suchym powietrzem w sezonie grzewczym. Do irygacji zatok stosuje się fizjologiczny, czyli roztwór izotoniczny chlorku sodu, który stosowany zgodnie z przeznaczeniem nie powoduje interakcji! Sam w sobie jest uniwersalnym rozpuszczalnikiem dla wielu leków z ampułkach. Wczesne leczenie zapalenia zatok może zapobiegać dalszym objawom infekcji jak ściekanie flegmy po tylnej ścianie gardła, które mogą być przyczyną zapalenia gardła czy kaszlu. Przy jakich chorobach, schorzeniach można skorzystać z metody płukania zatok? Irygacja zatok to metoda oczyszczania jamy nosowej i zatok w przypadku: okresu pylenia, alergii, obrzęku błony śluzowej nosa i zapaleniu zatok (ostre i przewlekłe), po niektórych zabiegach laryngologicznych, w uczuciu suchości nosa i zatok (roztwór nawilża śluzówkę), narażenia na duże ilości pyłu i zanieczyszczeń. Płukanie zatok może być pomocne w przypadku krzywej przegrody nosowej, której niefizjologiczne ułożenie może utrudniać usuwanie zalegającej wydzieliny z nosa. Pomaga ono usunąć zalegającą flegmę. Płukanie zatok stosuje się profilaktycznie/prewencyjnie, a także w leczeniu objawowym takich dolegliwości jak zapalenie zatok przynosowych, nieżyt nosa (różnego pochodzenia), do utrzymania właściwej higieny nosa (np. gdy przebywamy w klimatyzowanym suchym pomieszczeniu), szczególnie gdy występują zmiany jak polipy, podobnie w przypadku krzywej przegrody nosowej, gdzie usuwanie śluzu jest utrudnione. Co daje płukanie zatok? Irygacja zatok ma wiele korzyści, wśród nich wymienia się ułatwione oczyszczanie nosa i zatok z nadmiernej (często ropnej, zapalnej) wydzieliny i śluzu. Oprócz tego ułatwia oddychanie, udrażnia nos przez właściwości przeciwobrzękowe roztworów do płukania. Dodatkowo zmniejsza ryzyko dalszego rozwoju infekcji i stanu zapalnego. Usuwa zalegającą wydzielinę. Kto może skorzystać z irygacji nosa? Jest to jedna z bezpiecznych metod, które mogą stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią. Oprócz tego to metoda odpowiednia dla 3-4 latków, dzieci starszych, młodzieży i dorosłych. Z pewnością kierowcy również ucieszą się – irygacja nie wpływa w niekorzystny sposób na prowadzenie samochodu. Oprócz tego to bezpieczna metoda, z której mogą korzystać osoby chore na astmę, mukowiscydozę i alergiczny katar sienny. █ Przeciwwskazania do płukania nosa i zatok Każda metoda czy to farmakologiczna czy nie posiada pewne ograniczenia w stosowaniu. Nie jest inaczej w przypadku płukania (irygacji) zatok. Przeciwwskazaniami do płukania zatok i/lub nosa jest obecne krwawienie z nosa lub ryzyko jego ponownego wystąpienia, występowanie uszkodzenia w obrębie śluzówki błony śluzowej (strupy, rany, podrażnienia). Jednym z ważniejszych przeciwwskazań jest całkowita blokada nosa, która uniemożliwia przepłukanie jamy nosowej i odpływ roztworu. Takiemu płukaniu może towarzyszyć ból i wystąpić różnica ciśnień w obrębie głowy, które może wpłynąć niekorzystnie na zmysł równowagi (z płukania zatok seniorzy powinni korzystać ostrożnie, a niekiedy zrezygnować jeśli borykają się z ciężkimi zaburzeniami równowagi). Od płukania zatok i nosa należy również wstrzymać się w przypadku infekcji uch lub w uczuciu zatkanego ucha. Zabiegu tego nie przeprowadza się również świeżo po zabiegać laryngologicznych / chirurgicznych. Zwykle lekarz pozwala na nie w ciągu 2-3 dób od zabiegu o ile są ku temu wskazania jak obrzęk śluzówki. Podsumowując – kiedy nie płukać zatok? Przede wszystkim, jeśli nie ma ku temu wskazań. Inne przypadłości to całkowita blokada nosa, trwająca równolegle infekcja ucha, krwawienie z ucha. █ Skutki uboczne irygacji Część osób może doświadczyć uczucia podrażnienia śluzówki – jest to przemijające uczucie. Niekiedy mogą wystąpić łagodne dolegliwości jak ból głowy. Niewłaściwe przygotowanie roztworu może również mieć swoje konsekwencje – zbyt słony lub zanadto rozwodniony roztwór mogę zaostrzyć katar. Oprócz tego część osób może wykazywać nadwrażliwość na składniki zawarte w zestawie do płukania zatok. Mogą wystąpić u nich reakcje alergiczne, co stanowi przeciwwskazanie do płukania określonym zestawem. █ Płukanie zatok – jak to robić i na co uważać? Istotnym elementem jest właściwe przygotowanie roztworu, do którego stosuje się przegotowaną wodę. Niestety woda kranowa odpada. Dodatkowo istotna jest temperatura rozpuszczalnika – nie może być zbyt zimny czy gorący. Płyn powinien mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ciała. Poza tym płukanie zatok przeprowadza się za dnia, unika stosowania bezpośrednio przed snem (minimum godzinę przed). Oprócz tego po płukaniu zatok nie należy od razu wychodzić na dwór – najlepiej odczekać 1-2 godziny. Dodatkowo warto również skorzystać z następujących rad: płyn do płukania zatok jest do jednokrotnego wykorzystania, a niewykorzystane resztki należy wylać do zlewu – nie przechowuje się ich do następnego płukania, po płukaniu należy zachować przez minimum godzinę pozycję pionową i unikać pozycji leżącej (aby nie doszło do zalania ucha). Przed zastosowaniem należy zapoznać się z treścią ulotki, która określa jak przygotować roztwór hipertoniczny lub izotoniczny. Podczas płukania należy oddychać przez usta, a końcówkę butelki wprowadza się do otworu nosowego. Warto przed zabiegiem wydmuchać nos. Co ile można je powtarzać? Zależnie od potrzeb – w przypadku infekcji częściej, a profilaktycznie np. 1-2 razy w tygodniu lub wg zaleceń lekarza. Zależnie od potrzeb pomocne mogą okazać się mocniejsze roztwory – otrzymuje się je zwykle przez rozpuszczenie 2 saszetek w zalecanej ilości wody. Roztwór hipertoniczny (bardziej stężony niż fizjologiczny) ma silniejsze właściwości przeciwobrzękowe, stąd może lepiej poradzić sobie przy obrzękniętej śluzówce. Roztwór izotoniczny / fizjologiczny jest pomocny w wypłukiwaniu zanieczyszczeń. █ Czym płukać zatoki? Obecnie w aptece dostępnych jest szereg produktów do płukania zatok. Najczęściej występują one w takich wariantach: butelka (na 220-240 ml) dla dorosłych, młodzieży + saszetki z proszkiem (często 10 – 15 sztuk), butelka dla dzieci (na 120 ml)+ 10-15 saszetek, zestawy uzupełniające z samymi saszetkami, zwykle po 30 sztuk. Z czego składa się proszek w saszetkach do płukania zatok? Jedną z częstszych propozycji jest sól chlorek sodu, znany jako sól kuchenna, który pozwala na przygotowanie roztworu soli fizjologicznej. Niekiedy oprócz chlorku sodu obecny jest również dwuwęglan sodowy. Ciekawą alternatywą jest roztwór ksylitolu do płukania jamy nosowej. Alternatywnie niektóre saszetki mogą zawierać mieszankę różnych soli, gdzie oprócz chlorku sodu występuje chlorek potasu, chlorek wapnia, chlorek magnezu, wodorowęglan sodowy. Niekiedy dostępne są mieszanki chlorku sodu i ksylitolu. Płukanie zatok to zabieg, który przeprowadza się w domu – z góry powiemy Wam co nie nadaje się do płukania nosa i zatok – jest to woda z kranu ani woda destylowana (demineralizowana). Takie płukanie może wcale nie pomóc w pozbyciu się obrzęku. Wiele osób wychwala wodę utlenioną, która oprócz na rany jest stosowana przy zatkanym uchu, ale również jak się okazuje część osób płucze nią zatoki. Czy ma to jakieś uzasadnienie? Częściowo tak – wykorzystuje się tutaj działanie przeciwbakteryjne nadtlenku wodoru. Oprócz tego rozrzedza zalegającą wydzielinę i ułatwia jej usunięcie. Część osób może przeszkadzać jednak delikatny efekt musowania, a niektóre mogą być nadwrażliwe na nadtlenek wodoru. W ciężkich przypadkach lekarz może zalecić płukanie zatok mieszaniną soli fizjologicznej, antybiotyku (np. gentamycyny w ampułkach) i sterydu (deksmetazon w ampułkach). Zestaw taki jest pomocny w przypadku ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok z przyczyn bakteryjnych. Część osób może posiłkować się olejkami eterycznymi, z których próbuje stworzyć roztwór do płukania. Jest jednak pewne ale – olejek jest substancją tłustą i trudno osiągnąć dobrą rozpuszczalność, dlatego olejki eteryczne to dobra propozycja np. do inhalacji parowej. Zwykle unika się bezpośredniego kontaktu olejków eterycznych w większych ilościach z błonami śluzowymi – może wystąpić podrażnienie. Poniżej wymieniamy gotowe zestawy do płukania zatok dostępne w aptece internetowej Galen, które mogą pomóc w przypadku zapalenia zatok: Clinsin Med do płukania zatok – butelka + saszetki 16 sztuk z NaCl Hydronasin ksylitol zestaw do płukania, każda saszetka zawiera 3 składniki jak ksylitol, chlorek sodu i wodorowęglan sodu Irigasin butelka (irygator) + saszetki 12 sztuk z chlorkiem sodu ZatoClear MED od firmy Olimp – wyrób medyczny, butelka na 250 ml i 12 saszetek Ze względów higienicznych 1 butelka przeznaczona jest dla 1 osoby. Zaleca się wymianę butelki co kilka miesięcy. Zatem 1 butelka może wystarczyć na część okresu przeziębieniowego. █ Czy domowe płukanie zatok jest bezpieczne? Płukanie zatok w domu to jedna z częstszych metod po jakie sięgają osoby z zapaleniem zatok, zatkanym nosem. Jak zabrać się do tego poprawnie? Należy przygotować odpowiednia butelkę, do której wlejemy roztwór i odważony składnik. W odważanie soli nie powinno stanowić problemu, o ile posiadamy wagę kuchenną. Część osób spyta – jakich proporcji użyć? Do przygotowania 100 ml fizjologicznego roztworu chlorku sodu potrzebujemy 0,9 g soli kuchennej i 99,1 gram wody (do odpowiada 99,1 ml). Część osób zamiast butelki pochwali pomysł z dużą strzykawką np. taką na 100 ml roztworu. Teoretycznie strzykawka posiada odpowiedni tłok, miarkę. Jednak niezależnie od tego czy do dyspozycji pozostaje domowa butelka do płukania zatok, większa strzykawka to warto zachować ostrożność i nie wprowadzać roztworu pod dużym ciśnieniem. Jeśli nie masz potrzebnych półproduktów – pamiętaj – apteka oferuje zestawy do płukania zatok. Niezależnie przy płukanie przeprowadzamy zestawem z apteki czy w ramach domowych półproduktów – roztworu do przepłukania zatok, jeśli dostanie się do gardła nie należy połykać! █ Płukanie zatok u laryngologa – metoda Proetza Kto przeprowadza profesjonalne płukanie w przypadku zapalenia zatok przynosowych? Takim specjalistą jest lekarz laryngolog, który może przeprowadzić irygację zatok z wykorzystaniem metody Proetza. Na czym ona polega? Na przepłukaniu fizjologicznym roztworem chlorku sodu, ale na tym nie koniec. Nieco inaczej wygląda przebieg tego płukania – do nosa aplikowany jest nasączony wacik z użyciem efedryny / adrenaliny, czyli silnych symptatykomimetyków, które obkurczają drobne naczynia krwionośne. Dzięki temu ujście zatok jest odblokowane. Kolejno pacjent kładzie się na plecach z głową odchyloną do tyłu. W dalszej kolejności podawany jest wspomniany roztwór NaCl. Kolejno roztwór ten jest odsysanny z drugiej dziurki za pomocą ssaka. Do tego zabiegu lekarz laryngolog może wykorzystać inne środki jak leki przecigrzybicze / przeciwbakteryjne, sterydy, leki mukolityczne. Metoda ta ma jednak ograniczenia – przede wszystkim wiekowe – dla dzieci powyżej 6. roku życia. Dokucza Ci zapalenie zatok i szukasz innych produktów? Zobacz leki i preparaty na zatoki bez recepty! Irygacja – jak i czym wykonać płukanie nosa i zatok? Płukanie zatok czyli irygacja zatok oraz nosa to domowy, łatwy i szybki sposób na zatkane zatoki, nieżyt nosa, katar alergiczny, czy na przesuszone śluzówki nosowe. Oczyszczanie zatok z wirusów oraz drobnoustrojów chorobotwórczych jest możliwe dzięki dostępnym w aptece zestawom do płukania zatok. Urządzenie można też wykonać samodzielnie. Zatkane zatoki – co to powoduje? Zatkane zatoki mogą być powodem różnych schorzeń, zwykle kumulujących się w obrębie górnych dróg oddechowych. Za uczucie zatkanych zatok odpowiada zatem najczęściej przewlekłe zapalenie zatok przynosowych. Problem z zatokami może jednak wynikać z kataru, wywołanego przez infekcję wirusową, ale także z kataru siennego (alergicznego). Świetnym sposobem na chore zatoki okazuje się irygacja, czyli płukanie zatok. Zabieg ten nadaje się do wykonywania nie tylko w przypadku zatkanych zatok, może on także dobroczynnie wpłynąć na stan po długotrwałym stosowaniu leków donosowych, ale również przed i po zabiegach oraz operacjach chirurgicznych związanych z zatokami i nosem. Płukanie zatok można stosować nawet codziennie aż do odblokowania się zatok lub pozbycia się innego nieprzyjemnego objawu związanego z zatokami oraz nosem. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza. Czytaj też: Inhalator na zatoki, astmę i kaszel – zastosowanie Płukanie zatok – kiedy się stosuje? Irygacja zatok jest domowym sposobem na zatkane zatoki, nieżyt nosa, pomoc w odetkaniu nosa (sposób polecany ciężarnym kobietom oraz dzieciom), infekcje górnych dróg oddechowych na tle wirusowym, szybszy powrót do zdrowia po zabiegach chirurgicznych zatok i nosa, ale także na przygotowanie się do takiej operacji, odblokowanie nosa u osób długotrwale przebywających w klimatyzowanych pomieszczeniach oraz na regenerację śluzówki nosa. Płukanie zatok czyli oczyszczanie zatok z drobnoustrojów chorobotwórczych przy pomocy roztworu soli wykonać można samodzielnie w domu. Jest to niewątpliwa zaleta takiego leczenia dolegliwości związanych z zatokami oraz nosem. Płukanie zatok poleca się także dzieciom (małym dzieciom irygację przeprowadza pediatra albo rodzic instruowany przez lekarza) oraz kobietom będącym w ciąży (o ile lekarz prowadzący ciążę tego nie zabroni). Jak oczyścić zatoki? W oczyszczaniu zatok chodzi o to by przepłukać jamę nosową, czyli pozwolić by przygotowany uprzednio roztwór do irygacji wpłynął jednym nozdrzem, a wypłynął drugim wymiatając po drodze wirusy i inne drobnoustroje. Jak oczyścić zatoki? Przed rozpoczęciem zabiegu oczyszczania zatok warto podstawić pod twarz miskę lub stanąć nad umywalką, bądź zlewem, by substancja do irygacji swobodnie wypłynęła z nosa. Następnie należy tak przechylić głowę na prawą stronę, by ucho dotykało ramienia, potem końcówkę irygatora powinno się umieścić w lewej dziurce nosa. Od teraz trzeba oddychać ustami. Dalej należy przechylić pojemnik z płynem do irygacji w ten sposób, by ciecz wlatywała do lewej dziurki, a po przebyciu jamy nosowej wylatywała prawą dziurką. Tę samą czynność należy wykonać do drugiej dziurki nosowej. Trzeba pamiętać o tym, że do każdego otworu nosowego powinno się zaaplikować taką samą ilość roztworu. Ponadto jeśli podczas irygacji wleci trochę płynu do jamy ustnej, nie należy go połykać, tylko wypluć. Kiedy zakończy się czyszczenie nosa oraz zatok, dobrze jest pochylić głowę i delikatnie wysmarkać nos. Zobacz: Woda morska do nosa – kiedy i jak ją stosować? Oczyszczanie zatok – czym płukać zatoki? Czym płukać zatoki? Do irygacji nosa oraz zatok można wykorzystać zestaw do płukania zatok, dostępny w aptekach. Składa się on zazwyczaj ze specjalnego naczynia z aplikatorem (np. w kształcie butelki lub czajniczka), służącego do wprowadzania roztworu do nosa oraz kompletu saszetek zawierającego wyjałowioną sól. Płukanie nosa i zatok można także wykonać przy użyciu gruszki do nosa (zwykle wykorzystuje się ją by zrobić płukanie zatok u dzieci), aspiratora do nosa, czy nawet butelki plastikowej po wodzie mineralnej z dzióbkiem. Roztwór, którym przepłukuje się nos i zatoki to po prostu sól kuchenna lub morska rozpuszczona w letniej, przegotowanej wodzie (w temperaturze około 36-37 stopni Celsjusza). Można także użyć gotowych ampułek wody morskiej lub roztworu soli fizjologicznej (0,9%). By zrobić płyn do płukania zatok należy rozpuścić pół łyżeczki soli w pół litrze przegotowanej wody. Mieszankę stosuje się zgodnie z wcześniejszymi instrukcjami. Płukanie zatok – przeciwwskazania Irygator do nosa oraz do chorych zatok nie zawsze będzie mógł być zastosowany. Nie należy płukać zatok w przypadku występowania poniższych schorzeń oraz sytuacji: infekcji ucha, zupełnej blokadzie przegrody nosowej, urazu twarzy, choroby neurologicznej (np. chorobie Parkinsona), uczuleniu na chlorek sodu (sól). Z irygacji zatok powinno się również zrezygnować w przypadku, gdy pojawi się pieczenie, czy szczypanie w nosie, krwawienie z nozdrzy oraz uczucie pełności w uszach. Zobacz także: Aspirator do nosa – jaki wybrać i jak go używać? Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Płukanie zatok – jak wykonać? Czy płukanie zatok jest bezpieczne? W kościach twarzoczaszki znajdują niewielkie przestrzenie pneumatyczne, połączone z jamą nosową – są to zatoki przynosowe. Rozwijają się już w przebiegu życia płodowego, jednak swój ostateczny kształt osiągają dopiero w drugiej dekadzie życia. Laryngolodzy wyróżniają parzyste zatoki czołowe i szczękowe, zatoki sitowe oraz zatokę klinową. Rolą zatok przynosowych jest nawilżanie oraz ocieplanie wdychanego powietrza, wyrównywanie różnicy ciśnień, a także ochrona mózgoczaszki przed urazami. U zdrowej osoby zatoki są jałowe – nie bytują w nich wirusy, bakterie ani inne chorobotwórcze patogeny. ZOBACZ TEŻ: Zapalenie zatok – jak je leczyć i kiedy staje się niebezpieczne dla naszego zdrowia? Dlaczego dochodzi do zapalenia zatok? Jeżeli wirus, bakteria, grzyb bądź alergen dostaną się do zatok, mogą doprowadzić do rozwoju stanu zapalnego. Wśród wirusów do zapalenia zatok najczęściej przyczyniają się adeno-, korona- i rinowirusy oraz wirusy grypy i paragrypy. Infekcje o podłożu bakteryjnym rozwijają się na skutek zakażenia szczepami Streptococcus pneumoniae, Haemofilus influenzae i Moraxella catarrhalis. Infekcje o podłożu grzybiczym występują rzadko i wykrywane są zazwyczaj u cukrzyków oraz pacjentów z obniżoną odpornością. Nawracające stany zapalne zatok przynosowych mogą być również wywołane przez infekcje zębów, źle leczoną alergię, czy nawet skrzywienie przegrody nosowej. ZOBACZ TEŻ: Zielony katar – co oznacza? Umów wizytę u laryngologa Jak rozpoznać, że to zapalenie zatok? Laryngolodzy wyróżniają trzy typy zapalenia zatok: ostre zapalenie zatok – ma gwałtowny początek, którego nie poprzedzają objawy zwiastujące, utrzymuje się do 4. tygodni; podostre zapalenie zatok – infekcja trwa do 8. tygodni; przewlekłe zapalenie zatok – stan zapalny i towarzyszące mu objawy utrzymują się dłużej niż 8 tygodni. Przy stanach zapalnych zatok występuje uporczywy katar, który objawia się obfitą i gęstą wydzieliną, spływającą po tylnej ścianie gardła, co dodatkowo prowadzi do podrażnienia i wywołuje kaszel. Wraz z katarem pojawia się obrzęk śluzówki, który utrudnia oddychanie przez nos, a także zaburzenia węchu i opuchlizna twarzy w okolicy oczu. Podczas schylania się odczuwalny może być bolesny ucisk w okolicy czoła i u nasady nosa. Infekcja w obrębie zatok szczękowych może objawiać się nieprzyjemnym zapachem z ust oraz bólem zębów. ZOBACZ TEŻ: Jak rozpoznać zapalenie tchawicy? Objawy i leczenie Korzyści płynące z płukania zatok Irygacja zatok, inaczej płukanie zatok, to mechaniczna metoda pozwalająca usunąć zalegającą wydzielinę obecną przy nieżycie nosa oraz stanach zapalnych zatok, a także wszelkie zabrudzenia, które dostają się do nosa. Płukanie można stosować jako uzupełnienie leczenia objawów przeziębienia bądź zapalenia zatok przynosowych, można je też wykonywać w ramach profilaktyki chorób górnych dróg oddechowych Roztwór stosowany do płukania zatok pomaga łagodzić objawy ostrego, podostrego i przewlekłego zapalenia zatok. Działa przeciwobrzękowo i łagodząco, a także nawilżająco na śluzówkę nosa. Przy niektórych infekcjach lekarz laryngolog może zlecić stosowanie antybiotyku, którym płucze się zatoki. ZOBACZ TEŻ: Zapalenie ucha zewnętrznego – rozpoznanie i leczenie Czym można płukać zatoki? W aptekach można kupić gotowe zestawy do płukania zatok, które składają się z irygatora oraz proszku do przygotowania roztworu. W skład takiego preparatu wchodzi czysty chlorek sodu (NaCl), niekiedy wzbogacany chlorkiem potasu, wapnia lub magnezu, dwuwęglanem sodu bądź ksylitolem. Można z niego przygotować roztwór izotoniczny (o niższym stężeniu NaCl) lub hipertoniczny (o wyższym stężeniu NaCl). Ten pierwszy oczyści jamę nosową i zatoki oraz nawilży śluzówkę, z kolei roztwór hipertoniczny zredukuje obrzęk błony śluzowej i udrożni nos. Do płukania zatok można wykorzystać również sól fizjologiczną, roztwór soli kuchennej lub rozcieńczoną wodę utlenioną. ZOBACZ TEŻ: Krew z nosa – co jest przyczyną częstego krwawienia? Poprawna technika płukania zatok Prawidłowo przeprowadzone płukanie zatok jest bezbolesne i szybko udrażnia nos. Pamiętajmy, by roztwór do irygacji miał temperaturę zbliżoną do temperatury ciała. Przed płukaniem dokładnie wydmuchajmy nos. Zabieg najlepiej wykonać nad wanną lub umywalką, z głową lekko pochyloną do przodu. Butelkę do irygacji wypełnioną płynem przykładamy do jednego otworu nosowego i lekko naciskamy, aby roztwór wydostał się drugim nozdrzem. Jeżeli korzystamy z dzbanka do płukania zatok, woda będzie swobodnie przepływać pod wpływem grawitacji. Procedurę powtarzamy na drugim nozdrzu, pamiętając o tym, by cały czas oddychać przez usta. Jeśli płyn dostanie się do gardła, należy go odkrztusić i wypluć. Po zakończonej irygacji ponownie wydmuchujemy nos, a sprzęt do płukania zatok myjemy pod bieżącą wodą. WAŻNE! Po płukaniu zatok nie należy przyjmować pozycji leżącej przez minimum godzinę. Nie zaleca się wykonywania irygacji zatok bezpośredni przed snem. Męczą Cię nawracające infekcje zatok? Omów swój problem z laryngologiem! Dogodny termin wizyty zarezerwujesz na Płukanie zatok – kiedy tego nie robić? Płukanie zatok uważane jest za bezpieczną metodę oczyszczania nosa i zatok, jednak istnieją pewne przeciwwskazania do wykonywania tego zabiegu. Irygacji zatok powinny unikać osoby, które cierpią na nawracające krwawienia z nosa, jak również osoby z uszkodzoną śluzówką nosa bądź zmagające się z zapaleniem ucha. Jeżeli jesteśmy świeżo po operacji jamy nosowej lub zatok, z zabiegiem lepiej się wstrzymać lub omówić to z lekarzem laryngologiem. Jeżeli nos jest całkowicie zablokowany, płukanie zatok jest przeciwwskazane. ZOBACZ TEŻ: Paciorkowiec – jak można się nim zarazić i jak go leczyć? Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza. Płukanie zatok w walce z infekcjami – czy jest skuteczne? Zatoki przynosowe (łac. sinus paranasales) to przestrzenie pneumatyczne (powietrzne) znajdujące się w kościach twarzoczaszki, które połączone są z jamą nosową. Rozwijają się już w życiu płodowym, osiągając ostateczne wymiary w drugiej dekadzie życia. W obrębie zatok przynosowych wyróżnia się: parzyste zatoki czołowe oraz szczękowe, zatoki sitowe oraz zatokę klinową. W prawidłowych warunkach zatoki są jałowe, co oznacza, że nie powinny znajdować się w nich wirusy, bakterie oraz żadne inne chorobotwórcze patogeny. Zatoki przynosowe pełnią wiele istotnych funkcji. Chronią mózgoczaszkę przed ewentualnymi urazami, nawilżają i ocieplają wdychane powietrze, a także wyrównują różnicę ciśnień. ZOBACZ TEŻ: Co oznacza zielony katar? Przyczyny zapalenia zatok Przyczyną zapalenia zatok, podobnie jak przy większość infekcji górnych dróg oddechowych, mogą być wirusy, bakterie i grzyby, jak również alergia. Wśród wirusów do stanu zapalnego zatok najczęściej przyczyniają się rynowirusy, adenowirusy, koronawirusy lub wirusy grypy i paragrypy. Infekcje o podłożu bakteryjnym przeważnie są konsekwencją nadkażenia w trakcie infekcji wirusowej, zwykle odpowiadają za nie bakterie Streptococcus pneumoniae, Haemofilus influenzae i Moraxella catarrhalis. Infekcje grzybiczne diagnozowane są zdecydowanie rzadziej, dotyczą głównie pacjentów z upośledzoną odpornością bądź diabetyków. Nawracające stany zapalne zatok przynosowych to często konsekwencja źle leczonej alergii, jak również infekcji zębów pochodzenia korzeniowego, a nawet skrzywienia przegrody nosowej. ZOBACZ TEŻ: Czy klimatyzacja jest zdrowa? Jakie są objawy zapalenia zatok? Wyróżnia się trzy typy zapalenia zatok: ostre, podostre i przewlekłe. Ostre zapalenie zatok rozpoczyna się gwałtownie, bez wcześniejszych objawów zwiastujących i trwa około 4. tygodnie. Forma podostra może przeciągnąć się do 8. tygodni, zaś infekcja trwająca dłużej niż 8. tygodni określana jest jako przewlekłe zapalenie zatok. W przebiegu zapalenia zatok występuje uporczywy katar z gęstą wydzieliną, która może spływać po tylnej ścianie gardła, prowadząc do podrażnienia i wywołując kaszel. W wyniku obrzęku błony śluzowej oddychanie przez nos jest utrudnione, towarzyszą temu uczucie opuchnięcia twarzy, zwłaszcza w okolicy oczu, oraz zaburzenia węchu. Chory może odczuwać bolesny ucisk w okolicy czoła i nasady nosa, który nasila się przy schylaniu głowy. Jeżeli zainfekowane zostały zatoki szczękowe w okolicy zębodołu, pacjent może skarżyć się na ból zębów oraz nieprzyjemny zapach z ust. Zapaleniu zatok często przebiega z gorączką i ogólnym osłabieniem organizmu. ZOBACZ TEŻ: Ból zatok – objawy i leczenie Kiedy warto płukać zatoki? Płukanie zatok, inaczej irygacja zatok, jest bezpieczną metodą uzupełniającą leczenie objawów przeziębienia oraz zapalenia zatok przynosowych, może być też traktowane jako zabieg profilaktyczny. Pomoże w łagodzeniu objawów ostrego, podostrego i przewlekłego zapalenia zatok, nieżytu nosa w przebiegu przeziębienia bądź alergii, po zabiegach chirurgicznych zatok i nosa, a także w celu przepłukania nosa po przebywaniu mocno zapylonych i zakurzonych pomieszczeniach. ZOBACZ TEŻ: Astma oskrzelowa – przyczyny choroby, objawy i jej leczenie Co daje płukanie zatok? Irygacja zatok pozwala usunąć zalegającą wydzielinę obecną przy nieżytach nosa i stanach zapalnych zatok, wszelkie alergeny oraz inne zabrudzenia, które dostają się do nosa. Dodatkowo roztwór do płukania zatok może działać przeciwobrzękowo, łagodząca, a także nawilżająco na śluzówkę nosa, co może pomóc np. na suchość nosa występującą w okresie grzewczym oraz będącą wynikiem częstego przebywania w pomieszczeniach klimatyzowanych. Niekiedy irygację przeprowadza się z wykorzystaniem gotowych leków np. antybiotyków. Czym płukać zatoki? W aptekach dostępne są gotowe zestawy do płukania zatok, a w ich skład wchodzą saszetki z proszkiem do przygotowania roztworu oraz irygator (np. Respimer Netiflow, Zatoxin Rinse, Irigasin, Fixsin, Gargarin Zatoki, HydroNasin Ksylitol, ZatoClear Med Irygacja). Podstawowym składnikiem tych produktów jest czysty chlorek sodu (NaCl), który może być wzbogacony o chlorek potasu, wapnia i magnezu, dwuwęglan sodu (sodę oczyszczoną), ksylitol. Przygotowuje się z nich roztwór izotoniczny bądź hipertoniczny. Roztwór izotoniczny (o niższym stężeniu NaCl) stosuje się w celu oczyszczenia jamy nosowej i zatok z alergenów, pyłu i innych zanieczyszczeń, zaś roztwór hipertoniczny (o wyższym stężeniu NaCl) skutecznie zmniejsza obrzęk śluzówki i udrażnia nos. Jeżeli nie potrafisz znaleźć potrzebnego leku, skorzystaj z wygodnej i intuicyjnej wyszukiwarki Nie tylko wskaże Ci apteki, w których dany preparat jest dostępny, ale również umożliwi jego rezerwację. Zatoki można też płukać dostępną w aptekach solą fizjologiczną (KIN Sól fizjologiczna, Sól fizjologiczna RinoFlux), roztworem soli kuchennej lub rozcieńczoną wodą utlenioną, wykorzystując do tego celu dzbanek do płukania nosa (Rhino Horn). Równocześnie warto stosować preparaty doustne rozrzedzające wydzielinę zalegającą w zatokach (np. Sinupret, Sinulan forte, Sinavet). ZOBACZ TEŻ: Woda utleniona do płukania gardła? Nietypowe zastosowania wody utlenionej Jak poprawnie płukać zatoki? Niektórym płukanie zatok wydaje się zabiegiem wyjątkowo nieprzyjemnym i wręcz bolesnym, jednak poprawnie przeprowadzona irygacja nie boli i szybko udrażnia nos. Roztwór do irygacji powinien mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ciała. Przed płukaniem trzeba dokładnie wydmuchać nos, aby płyn do irygacji mógł swobodnie przepływać. Pamiętajmy też, że po irygacji zatok nie należy przyjmować pozycji leżącej przez minimum godzinę, dlatego niewskazane jest wykonywanie tego zabiegu przed snem. Zabieg najlepiej wykonywać nad umywalką lub wanną, z głową pochyloną do przodu. Butelkę (lub dzbanek) należy wypełnić roztworem do płukania zatok, a następnie przyłożyć końcówkę do jednego z otworów nosowych. Butelkę należy lekko ścisnąć, aby roztwór dostał się do nosa i wydostał drugim nozdrzem. W przypadku dzbanka do płukania woda będzie swobodnie przepływać z jednego nozdrza do drugiego. W czasie zabiegu trzeba oddychać przez usta. Jeżeli płyn dostanie się do gardła, nie połykamy go, lecz odkrztuszamy i wypluwamy. Płukanie wykonuje się na obu otworach nosowych. Po zakończonym płukaniu wydmuchujemy nos, resztki płynu do płukania wylewamy, a sprzęt do irygacji myjemy pod bieżącą wodą. ZOBACZ TEŻ: Suchy kaszel – przyczyny i metody leczenia Przeciwwskazania do płukania zatok Płukanie zatok to łagodna i bezpieczna metoda oczyszczania nosa i zatok, jednak istnieją nieliczne przeciwwskazania do stosowania tego zabiegu. Irygacja zatok jest niewskazana u osób cierpiących na częste krwawienia z nosa, zapalenie ucha oraz z uszkodzoną śluzówką nosa. Zabiegu nie powinny wykonywać osoby świeżo po operacji zatok lub jamy nosowej – należy kierować się zaleceniami lekarskimi. Również całkowita blokada nosa jest przeciwwskazaniem do zabiegu, ponieważ uniemożliwia poprawny odpływ roztworu z nosa. ZOBACZ TEŻ: Jak rozpoznać zapalenie płuc? Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza. Płukanie zatok – jak i kiedy można zastosować płukanie zatok? Zapalenie zatok może wywołać infekcja górnych dróg oddechowych, ale i alergia. Jednak bez względu na czynnik, który aktywował chorobę, specjaliści zgodnie podkreślają, że płukanie zatok to jeden z najskuteczniejszych i najbezpieczniejszych sposobów na łagodzenie objawów zapalenia zatok. Domową irygację możemy wykonać już przy pierwszych, nawet niezbyt nasilonych objawach, takich jak: katar zatokowy (męczący, przewlekły, w zależności od tego co wywołało zapalenie będzie gęsty, żółty lub wodnisty), uczucie niedrożności i wrażenie, że nos jest zapchany, kaszel od zatok (jest duszący, trudno nad nim zapanować, szczególnie dokuczliwy jest wieczorem i w nocy), drapanie w gardle wywołane spływaniem wydzieliny z zatok, upośledzenie węchu, zaburzenie czucia nawet najbardziej wyraźnych zapachów, ból głowy. Płukanie zatok to zabieg, który nie tylko oczyszcza zatoki z gęstej wydzieliny, ale przede wszystkim leczy. Irygacja doskonale sprawdza się w przypadku ostrego lub przewlekłego zapalenia zatok, nieżytu nosa, który towarzyszy anginie lub infekcji. Płukanie polecane jest osobom po operacji endoskopowej nosa (np. po usunięciu polipów), bardzo długim stosowaniu leków donosowych (aby odbudować śluzówkę). Sprawdza się także u tych pacjentów, u których suche klimatyzowane powietrze sprzyja rozwojowi stanów zapalnych w obrębie zatok. Zobacz wideo Zapalenie zatok: problem co drugiego Polaka. Można to skutecznie leczyć? Do płukania zatok najczęściej używa się izotonicznego (0,9 proc.) lub hipertonicznego (3 proc.) roztworu chlorku sodu. Zabieg można przeprowadzić z pomocą specjalnego irygatora (można je kupić np. w aptece bez recepty) lub gumowej gruszki. Od czego zacząć? W pierwszej kolejności należ pochylić głowę tak, aby nos znajdował się tuż nad zlewem i delikatnie przekręcić głowę w lewą lub w prawą stronę, w zależności od tego, od której strony chcemy zacząć oczyszczanie zatok. Następnie do dziurki, która znajduje się na górze, wkładamy końcówkę irygatora lub gruszkę na głębokość maksymalnie 1–2 cm i wprowadzamy płyn (należy pamiętać, aby nie zmieniać ułożenia głowy). Roztwór powinien przepłynąć przez drogi nosowe oraz zatoki nosowe i wypłynąć drugą dziurką. W sytuacji gdy płyn przedostał się do jamy ustnej nie wolno go połykać. Jeśli czujemy, że w nosie dalej znajduje się płyn trzeba go wydmuchać. Kiedy skończymy, czynność trzeba powtórzyć na drugą dziurkę. Po zakończeniu płukania zatok należy bardzo dokładanie oczyścić sprzęt do irygacji. Do płukania zatok poza chlorkiem sodu (czyli solą morską), która oczyszcza zatoki i jamy nosowe z bakterii, wirusów, alergenów (pyłków, kurzu) oraz zalegającej wydzieliny, niektórzy sięgają po wodę utlenioną. Jednak specjaliści odradzają takie płukanie. Woda utleniona, choć niszczy bakterie w zatokach, to może podrażnić śluzówkę. Aby płukanie dało długotrwały efekt zabieg trzeba powtarzać i wykonywać raz dziennie przez trzy tygodnie. Pomocne w oczyszczaniu zatok są także klasyczne inhalacje. Do wody warto dodać olejek eteryczny lub torebkę ziołowej herbaty (rumianek, miętę, skrzyp polny lub tymianek). Mimo że samodzielne płukanie zatok jest zupełnie bezpieczne, to w niektórych przypadkach zdarza się, że zabieg wywołuje nieprzyjemne dolegliwości. Do tych, które pojawiają się najczęściej należą: pieczenie i szczypanie w nosie, podrażnienie, ból o niewielkim nasileniu, dyskomfort i wrażenie rozpierania, które na szczęście szybko ustępuje, uczucie pełności w uszach. Jeśli podczas płukania zatok z nosa zaczyna lecieć krew najpewniej nieprawidłowo posługujemy się irygatorem. Niewłaściwe użycie spowodowało uszkodzenie śluzówki, a konsekwencji krwawienie. O płukaniu zatok muszą zapomnieć osoby, które: są uczulone lub nadwrażliwe na chlorek sodu, mają uraz twarzoczaszki, mają całkowicie zablokowany nos, przeszły operację w obrębie ucha lub nosa, mają zapalenie ucha środkowego. Zatok nie można płukać tuż przed pójściem spać. To również może cię zainteresować: fot. Adobe Stock, Pixel-Shot Przyczyny zatykania się uszu są różne. I choć dolegliwość ta czasem niepokoi, na ogół nie jest niebezpieczna. Ucho nie powinno być jednak zatkane zbyt długo, ponieważ może dojść do zakażenia i dalszych powikłań. W niektórych przypadkach możemy pomóc sobie sami, w innych przydaje się pomoc lekarska. Oto najczęstsze przyczyny zatkanych uszu i sposoby na odetkanie ucha. Spis treści: Zatkane ucho od nadmiaru woskowiny Zatkane ucho od wody Zatkane ucho od kataru Zatkane ucho a zapalenie trąbki Eustachiusza Zatkane ucho a zmiany ciśnienia Zatkane ucho - jak uniknąć problemu? Zatkane ucho od nadmiaru woskowiny Woskowina jest naturalną wydzieliną ucha. Jednak uszy niektórych osób produkują nadmierną ilość woskowiny, co może prowadzić do powstawania tzw. czopów woskowinowych. Mogą być tak zbite i twarde, że skutecznie zatykają kanał słuchowy, osłabiając słuch. Problemowi sprzyjają noszenie słuchawek, uprawianie sportów wodnych czy nadużywanie patyczków do uszu. Aby odetkać ucho zablokowane nadmiarem woskowiny: Użyj olejku do ucha, dzięki czemu zmiękczysz wydzielinę i w ciągu kilku dni sama wypłynie. Spraye na bazie oleistych substancji, wody utlenionej lub parafiny przeznaczone do czyszczenia ucha kupisz w aptece. Pamiętaj, że preparatów rozpuszczających woskowinę nie powinno się stosować codziennie, gdyż mogą zaburzać naturalne procesy oczyszczania ucha. Przeczytaj też: parafina do ucha. Zastosuj wodę utlenioną do ucha. Wpuść do otworu słuchowego 2-3 krople wody utlenionej o stężeniu 1,5%-3% i odczekaj 3-5 minut. Używaj ostrożnie, nadmiar wody utlenionej stosowanej do ucha może zaszkodzić. Wykonaj irygację ucha w gabinecie laryngologa. Lekarz sprawdzi, czy przyczyną uczucia zatkania ucha jest rzeczywiście nagromadzona woskowina. Jeśli tak, usunie ją, przepłukując ucho wodą. Lepiej nie płucz ucha samodzielnie. W niektórych przypadkach jest to niebezpieczne. Nie usuwaj woskowiny patyczkami. To nic nie da, a łatwo możesz uszkodzić błonę bębenkową. Możesz wepchnąć woskowinę jeszcze głębiej. Sprawdź: Jak czyścić uszy prawidłowo? Zobacz też poradnik: jak prawidłowo usunąć woskowinę. Zatkane ucho od wody. Jak sobie poradzić? Do zatkania ucha wodą może dojść u każdego, np. po kąpieli czy korzystaniu z basenu. Jeśli zatkane ucho nie boli, ale odczuwamy charakterystyczne objawy zalegania wody w kanale słuchowym (przelewanie, przytłumiony dźwięk), to możemy sobie pomóc samodzielnie na różne sposoby: Poruszaj głową lub podskocz kilka razy z pochyloną na bok głową, przy tym poruszaj płatkiem ucha. Możesz też spróbować żucia gumy lub poruszania żuchwą na różne strony. Stwórz próżnię - przechyl głowę w bok i przyłóż do ucha dłoń tak, aby dokładnie przylegała co ciała; poruszaj ręką na zasadzie zasysania, aby wytworzyć próżnię; pochyl głowę do przodu; woda powinna wypłynąć, Zrób manewr Valsalvy, czyli zatkaj nos i staraj się delikatnie wydmuchiwać powietrze nosem. Zastosuj do ucha preparat na bazie olejów. Możesz też wpuścić do otworu słuchowego kilka kropli oliwy lub oliwki dla niemowląt. Zastosuj środki cerumenolityczne dostępne w aptece przeznaczone do rozpuszczania woskowiny. Szczególnie narażeni na zatkanie ucha wodą są pływacy. Wielu z nich cierpi na tzw. ucho pływaka, czyli zakażenie zewnętrznej części przewodu słuchowego, objawiające się bólem i pieczeniem ucha. W takich przypadkach konieczna jest wizyta u lekarza i przyjmowanie antybiotyku, a czasem też leków sterydowych. Zatkane ucho od kataru Dolegliwości w obrębie nosa i zatok często są sprawcami problemów z uszami. Aby odetkać ucho zatkane z powodu kataru: Zastosuj inhalacje parowe z dodatkiem ziół przeciwzapalnych, takich jak rumianek lub szałwia, albo olejków eterycznych. Zrób płukanie nosa i zatok zakupionym w aptece zestawem do irygacji zatok (czytaj: płukanie zatok). Zrób sobie ciepłą kąpiel z dodatkiem ziół lub olejków eterycznych, Zastosuj spraye do nosa na bazie soli fizjologicznej lub wody morskiej, Zastosuj leki obkurczające śluzówkę nosa, Pamiętaj o piciu dużej ilości płynów i nawilżaniu powietrza. Zatkane ucho a zapalenie trąbki Eustachiusza Przyczyną zapalenia trąbki Eustachiusza są często infekcje z katarem (przeziębienie, zapalenie zatok), alergia, ponieważ obrzęk śluzówki nosa może rozprzestrzenić się na trąbki słuchowe, tzw. trąbki Eustachiusza (łączą ucho środkowe z gardłem). W rezultacie przewody te zamykają się. Jeśli katar często powtarza się, nie jest leczony, może dojść do trwałej niedrożności trąbki Eustachiusza, a nawet do jej zapalenia. W uchu gromadzi się wtedy płyn, następnie gęsta wydzielina, co daje uczucie przepełnienia, zatkania. Zatkanie ucha spowodowane zapaleniem przewodu słuchowego wymaga leczenia farmakologicznego. Stosuje się leki przeciwzapalne, krople/spraye obkurczające śluzówkę nosa oraz leki przeciwhistaminowe. Niekiedy może być jednak konieczny zabieg. Polega on na nacięciu błony bębenkowej i usunięciu z ucha płynu. Jeśli przyczyną jest powiększony migdał gardłowy, zalecane może być jego operacyjne usunięcie. Zatkane ucho a zmiany ciśnienia Zmiany ciśnienia powodujące zatkanie ucha zdarzają się zazwyczaj podczas lotu samolotem. Dochodzi do obciążenia błony bębenkowej różnicą ciśnień pomiędzy otoczeniem (rosnącym ciśnieniem) a uchem środkowym. Powstaje wrażenie zatkania ucha. Aby odetkać ucho w samolocie: Staraj się siedzieć prosto podczas startu i lądowania. Zamknij usta i zatykając nos, delikatnie staraj się wydmuchiwać nim powietrze na zewnątrz (manewr Valsalvy). Przełykaj ślinę, żuj gumę, ssij cukierki, ziewaj. Zastosuj leki obkurczające śluzówkę nosa przed startem, jeśli jesteś przeziębiony. Użyj zatyczek do uszu przeznaczonych do lotów samolotem. Czasem potrzebna jest fachowa pomoc. Jeżeli problemy z uszami nie miną w ciągu 3–5 godzin po podróży, warto poradzić się lekarza. Może okazać się konieczne udrożnienie trąbki słuchowej. Zatkane ucho - jak uniknąć problemu? Aby zapobiec zatykaniu ucha, należy przestrzegać kilku zasad: Nie czyścić uszu patyczkami. Może to spowodować tzw. wtórną głuchotę. Częste drażnienie błony bębenkowej sprawia, że staje się ona coraz grubsza, mniej elastyczna i nie może prawidłowo przenosić dźwięku. Jeśli kłopoty z uszami (ból, uczucie zatkania, szumy, osłabienie słuchu) trwają 2–3 dni lub często się powtarzają, zawsze należy poradzić się laryngologa. Przyczyny tego mogą być różne, zapalenie ucha środkowego, pęknięcie błony bębenkowej. Jeśli masz katar, regularnie wydmuchuj nos. Przy infekcjach w obrębie nosa czy zatok stosuj płukanie zatok. Jeśli jesteś alergikiem, stosuj się do zaleceń specjalisty i przyjmuj leki. Nieleczona choroba może prowadzić do groźnych powikłań. Unikaj długotrwałego noszenia słuchawek, szczególnie tych dousznych. Stosuj zatyczki do uszu przeznaczone dla pływaków, jeśli masz skłonność do zatykania uszu wodą. Unikaj długotrwałego przebywania w miejscach zakurzonych. Preparaty do usuwania woskowiny z uszu stosuj wyłącznie doraźnie. Ich nadużywanie może prowadzić do upośledzenia naturalnej zdolności organizmu do oczyszczania przewodów słuchowych. Jeśli musisz lecieć samolotem, a masz katar, na godzinę przed startem i lądowaniem wpuść do nosa krople obkurczające śluzówkę. Zapobiegniesz zamknięciu przewodu słuchowego. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Przewiane ucho - objawy i leczenie przewiania uchaDomowe sposoby na ból ucha - znane i mniej znaneCzosnek do ucha – czy pomaga na ból i zapalenie ucha?Świecowanie uszu - na czym polega i dlaczego wartoJak czyścić uszy prawidłowo? Laryngolodzy przestrzegają przed kilkoma błędami Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Woda w uchu to potoczne określenie na wysiękowe zapalenie ucha. Jest ona niebezpieczna, bowiem bardzo często rozwija się bezobjawowo, a może doprowadzić do trwałego uszkodzenia narządu słuchu. spis treści 1. Woda w uchu – przyczyny 2. Woda w uchu – objawy 3. Woda w uchu – leczenie 1. Woda w uchu – przyczyny Woda w uchu to przypadłość, która polega na gromadzeniu się płynu w uchu środkowym. Schorzenie może przybrać trzy postaci: ostrą, podostrą, a także przewlekłą. Różnice między nimi polegają na czasie trwania choroby, a także na natężeniu objawów wody w uchu. Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi" Do powstawania wody w uchu mogą się przyczynić różne inne schorzenia w organizmie. Przede wszystkim należy je powiązać z niedrożnością trąbki słuchowej. Ta z kolei jest powodowana: alergią, nieprawidłową budową twarzoczaszki, zapaleniem zatok, które ma charakter przewlekły, rozszczepem podniebienia, czy polipami nosa. Do powstawania wody w uchu przyczyniają się także przebyte już zapalenia ucha środkowego, zwłaszcza te o ostrym przebiegu, refluks przełykowo-gardłowy, czy nawet częste infekcje w obrębie dróg oddechowych. Groźne mogą także okazać się te schorzenia, które utrudniają usuwanie śluzu lub przyczyniają się do jego nadmiernego wytwarzania. 2. Woda w uchu – objawy Do powstawania wody w uchu mogą się przyczynić różne inne schorzenia w organizmie. Przede wszystkim należy je powiązać z niedrożnością trąbki słuchowej spowodowaną przerostem migdałka gardłowego u dzieci lub innymi stanami jak: alergia, nieprawidłowa budowa twarzoczaszki, zapalenie zatok, które ma charakter ostrz lub przewlekły, czy polipami nosa. Chory, któremu zbiera się woda w uchu, może odczuwać także dyskomfort w postaci ucisku w uszach lub uczucia zbierającego się płynu. Niedosłuch, jako konsekwencja wszystkich tych objawów, pojawia się łagodnie i narasta powoli. Ostra infekcja może jednak mieć inny przebieg – objawy opisane wcześniej są bardziej nasilone, a dodatkowo pojawia się uciążliwy ból. Wodę w uchu najtrudniej zdiagnozować u dzieci, bowiem u niech schorzenie to przebiega bezobjawowo. Wówczas rodziców powinno zastanowić takie zachowanie, jak: słuchanie zbyt głośno muzyki, prośby o powtórzenie komunikatu. Niezbędne jest wtedy wykonanie tympanometrii i badań słuchu. 3. Woda w uchu – leczenie Woda w uchu zwykle zanika samoistnie, jednak zajmuje to sporo czasu – zwykle około trzech miesięcy. Wykryta choroba może być poddana leczeniu – zwykle wystarczają leki mukolityczne. Działają one na płyn zgromadzony w uchu: rozrzedzają go, dzięki czemu organizmowi łatwiej się go pozbyć. Dodatkowo warto wspomóc leczenie środkami przeciwzapalnymi, a także obkurczającymi. W ciężkich przypadkach specjalista może zalecić antybiotykoterapię. Woda w uchu to dolegliwość, która zazwyczaj znika sama. Może się zdarzyć, że żadna z polecanych metod leczenia nie sprawdzi się, wówczas pacjent zostaje skierowany na paracentezę, czyli zabieg mający na celu odessanie zebranej wody w uchu po nacięciu błony bębenkowej.. Po zabiegu laryngolog może założyć dren wentylacyjny, jeśli będzie to wskazane. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Dr n. med. Piotr Sawicki Laryngolog udzielający konsultacji dla dzieci i dorosłych.

woda w uchu po irygacji